Index capitulorum: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
Capitulum 1
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51
1 In principio erat Verbum, et
Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum.
2 Hoc erat in principio apud Deum.
3 Omnia per ipsum facta sunt, et sine
ipso factum est nihil, quod factum est;
4 in ipso vita erat, et vita erat lux
hominum,
5 et lux in tenebris lucet, et tenebræ
eam non comprehenderunt.
6 Fuit homo missus a Deo, cui nomen
erat Ioannes;
7 hic venit in testimonium, ut
testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum.
8 Non erat ille lux, sed ut testimonium
perhiberet de lumine.
9 Erat lux vera, quæ illuminat omnem
hominem, veniens in mundum.
10 In mundo erat, et mundus per ipsum
factus est, et mundus eum non cognovit.
11 In propria venit, et sui eum non
receperunt.
12 Quotquot autem acceperunt eum, dedit
eis potestatem filios Dei fieri, his, qui credunt in nomine
eius,
13 qui non ex sanguinibus neque ex
voluntate carnis neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt.
14 Et Verbum caro factum est et
habitavit in nobis; et vidimus gloriam eius, gloriam quasi
Unigeniti a Patre, plenum gratiæ et veritatis.
15 Ioannes testimonium perhibet de ipso
et clamat dicens: « Hic erat, quem dixi: Qui post me
venturus est, ante me factus est, quia prior me
erat ».
16 Et de plenitudine eius nos omnes
accepimus, et gratiam pro gratia;
17 quia lex per Moysen data est, gratia
et veritas per Iesum Christum facta est.
18 Deum nemo vidit umquam; unigenitus
Deus, qui est in sinum Patris, ipse enarravit.
19 Et hoc est testimonium Ioannis,
quando miserunt ad eum Iudæi ab Hierosolymis sacerdotes et
Levitas, ut interrogarent eum: « Tu quis
es? ».
20 Et confessus est et non negavit; et
confessus est: « Non sum ego Christus ».
21 Et interrogaverunt eum:
« Quid ergo? Elias es tu? ». Et dicit:
« Non sum ». « Propheta es
tu? ». Et respondit: « Non ».
22 Dixerunt ergo ei: « Quis
es? Ut responsum demus his, qui miserunt nos. Quid dicis de
teipso? ».
23 Ait:
« Ego vox clamantis in deserto:
«Dirigite viam Domini»,
sicut dixit Isaias propheta ».
24 Et qui missi fuerant, erant ex
pharisæis;
25 et interrogaverunt eum et dixerunt
ei: « Quid ergo baptizas, si tu non es Christus neque
Elias neque propheta? ».
26 Respondit eis Ioannes dicens:
« Ego baptizo in aqua; medius vestrum stat, quem vos non
scitis,
27 qui post me venturus est, cuius ego
non sum dignus, ut solvam eius corrigiam
calceamenti ».
28 Hæc in Bethania facta sunt trans
Iordanem, ubi erat Ioannes baptizans.
29 Altera die videt Iesum venientem ad
se et ait: « Ecce agnus Dei, qui tollit peccatum
mundi.
30 Hic est, de quo dixi: «Post me venit
vir, qui ante me factus est, quia prior me erat.»
31 Et ego nesciebam eum, sed ut
manifestetur Israel, propterea veni ego in aqua
baptizans ».
32 Et testimonium perhibuit Ioannes
dicens: « Vidi Spiritum descendentem quasi columbam de
cælo, et mansit super eum;
33 et ego nesciebam eum, sed, qui misit
me baptizare in aqua, ille mihi dixit: «Super quem videris
Spiritum descendentem et manentem super eum, hic est qui baptizat
in Spiritu Sancto».
34 Et ego vidi et testimonium perhibui
quia hic est Filius Dei ».
35 Altera die iterum stabat Ioannes et
ex discipulis eius duo,
36 et respiciens Iesum ambulantem
dicit: « Ecce agnus Dei ».
37 Et audierunt eum duo discipuli
loquentem et secuti sunt Iesum.
38 Conversus autem Iesus et videns eos
sequentes se dicit eis: « Quid quæritis? ».
Qui dixerunt ei: « Rabbi — quod dicitur
interpretatum Magister — ubi manes? ».
39 Dicit eis: « Venite et
videbitis ». Venerunt ergo et viderunt, ubi maneret, et
apud eum manserunt die illo; hora erat quasi decima.
40 Erat Andreas, frater Simonis Petri,
unus ex duobus, qui audierant ab Ioanne et secuti fuerant eum.
41 Invenit hic primum fratrem suum
Simonem et dicit ei: « Invenimus Messiam »
— quod est interpretatum Christus —;
42 adduxit eum ad Iesum. Intuitus eum
Iesus dixit: « Tu es Simon filius Ioannis; tu vocaberis
Cephas » — quod interpretatur Petrus —.
43 In crastinum voluit exire in
Galilæam et invenit Philippum. Et dicit ei Iesus:
« Sequere me ».
44 Erat autem Philippus a Bethsaida,
civitate Andreæ et Petri.
45 Invenit Philippus Nathanael et dicit
ei: « Quem scripsit Moyses in Lege et Prophetæ
invenimus, Iesum filium Ioseph a Nazareth ».
46 Et dixit ei Nathanael:
« A Nazareth potest aliquid boni esse? ».
Dicit ei Philippus: « Veni et vide ».
47 Vidit Iesus Nathanael venientem ad
se et dicit de eo: « Ecce vere Israelita, in quo dolus
non est ».
48 Dicit ei Nathanael:
« Unde me nosti? ». Respondit Iesus et dixit
ei: « Priusquam te Philippus vocaret, cum esses sub
ficu, vidi te ».
49 Respondit ei Nathanael:
« Rabbi, tu es Filius Dei, tu rex es
Israel! ».
50 Respondit Iesus et dixit ei:
« Quia dixi tibi: Vidi te sub ficu, credis? Maiora his
videbis ».
51 Et dicit ei: « Amen, amen
dico vobis: Videbitis cælum apertum et angelos Dei ascendentes et
descendentes supra Filium hominis ».
Capitulum 2
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
vel ad indicem capitulorum supra
1 Et die tertio nuptiæ factæ sunt
in Cana Galilææ, et erat mater Iesu ibi;
2 vocatus est autem et Iesus et
discipuli eius ad nuptias.
3 Et deficiente vino, dicit mater Iesu
ad eum: « Vinum non habent ».
4 Et dicit ei Iesus: « Quid
mihi et tibi, mulier? Nondum venit hora mea ».
5 Dicit mater eius ministris:
« Quodcumque dixerit vobis, facite ».
6 Erant autem ibi lapideæ hydriæ sex
positæ secundum purificationem Iudæorum, capientes singulæ
metretas binas vel ternas.
7 Dicit eis Iesus: « Implete
hydrias aqua ». Et impleverunt eas usque ad summum.
8 Et dicit eis: « Haurite
nunc et ferte architriclino ». Illi autem tulerunt.
9 Ut autem gustavit architriclinus
aquam vinum factam et non sciebat unde esset, ministri autem
sciebant, qui haurierant aquam, vocat sponsum architriclinus
10 et dicit ei: « Omnis homo
primum bonum vinum ponit et, cum inebriati fuerint, id quod
deterius est; tu servasti bonum vinum usque adhuc ».
11 Hoc fecit initium signorum Iesus in
Cana Galilææ et manifestavit gloriam suam, et crediderunt in eum
discipuli eius.
12 Post hoc descendit Capharnaum ipse
et mater eius et fratres eius et discipuli eius, et ibi manserunt
non multis diebus.
13 Et prope erat Pascha Iudæorum, et
ascendit Hierosolymam Iesus.
14 Et invenit in templo vendentes boves
et oves et columbas, et nummularios sedentes;
15 et cum fecisset flagellum de
funiculis, omnes eiecit de templo, oves quoque et boves, et
nummulariorum effudit æs et mensas subvertit;
16 et his, qui columbas vendebant,
dixit: « Auferte ista hinc! Nolite facere domum Patris
mei domum negotiationis ».
17 Recordati sunt discipuli eius quia
scriptum est: « Zelus domus tuæ comedit
me ».
18 Responderunt ergo Iudæi et dixerunt
ei: « Quod signum ostendis nobis, quia hæc
facis? ».
19 Respondit Iesus et dixit eis:
« Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo
illud ».
20 Dixerunt ergo Iudæi:
« Quadraginta et sex annis ædificatum est templum hoc,
et tu tribus diebus excitabis illud? ».
21 Ille autem dicebat de templo
corporis sui.
22 Cum ergo resurrexisset a mortuis,
recordati sunt discipuli eius quia hoc dicebat, et crediderunt
Scripturæ et sermoni, quem dixit Iesus.
23 Cum autem esset Hierosolymis in
Pascha, in die festo, multi crediderunt in nomine eius, videntes
signa eius, quæ faciebat.
24 Ipse autem Iesus non credebat
semetipsum eis, eo quod ipse nosset omnes,
25 et quia opus ei non erat, ut quis
testimonium perhiberet de homine; ipse enim sciebat quid esset in
homine.
Capitulum 3
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36
vel ad indicem capitulorum supra
1 Erat autem homo ex pharisæis,
Nicodemus nomine, princeps Iudæorum;
2 hic venit ad eum nocte et dixit ei:
« Rabbi, scimus quia a Deo venisti magister; nemo enim
potest hæc signa facere, quæ tu facis, nisi fuerit Deus cum
eo ».
3 Respondit Iesus et dixit ei:
« Amen, amen dico tibi: Nisi quis natus fuerit desuper,
non potest videre regnum Dei ».
4 Dicit ad eum Nicodemus:
« Quomodo potest homo nasci, cum senex sit? Numquid
potest in ventrem matris suæ iterato introire et
nasci? ».
5 Respondit Iesus: « Amen,
amen dico tibi: Nisi quis natus fuerit ex aqua et Spiritu, non
potest introire in regnum Dei.
6 Quod natum est ex carne, caro est;
et, quod natum est ex Spiritu, spiritus est.
7 Non mireris quia dixi tibi: Oportet
vos nasci denuo.
8 Spiritus, ubi vult, spirat, et vocem
eius audis, sed non scis unde veniat et quo vadat; sic est omnis,
qui natus est ex Spiritu ».
9 Respondit Nicodemus et dixit ei:
« Quomodo possunt hæc fieri? ».
10 Respondit Iesus et dixit ei:
« Tu es magister Israel et hæc ignoras?
11 Amen, amen dico tibi: Quod scimus,
loquimur et, quod vidimus, testamur; et testimonium nostrum non
accipitis.
12 Si terrena dixi vobis, et non
creditis, quomodo, si dixero vobis cælestia, credetis?
13 Et nemo ascendit in cælum, nisi qui
descendit de cælo, Filius hominis.
14 Et sicut Moyses exaltavit serpentem
in deserto, ita exaltari oportet Filium hominis,
15 ut omnis, qui credit, in ipso habeat
vitam æternam ».
16 Sic enim dilexit Deus mundum, ut
Filium suum unigenitum daret, ut omnis, qui credit in eum, non
pereat, sed habeat vitam æternam.
17 Non enim misit Deus Filium in
mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum.
18 Qui credit in eum, non iudicatur;
qui autem non credit, iam iudicatus est, quia non credidit in nomen
Unigeniti Filii Dei.
19 Hoc est autem iudicium: Lux venit in
mundum, et dilexerunt homines magis tenebras quam lucem; erant enim
eorum mala opera.
20 Omnis enim, qui mala agit, odit
lucem et non venit ad lucem, ut non arguantur opera eius;
21 qui autem facit veritatem, venit ad
lucem, ut manifestentur eius opera, quia in Deo sunt facta.
22 Post hæc venit Iesus et discipuli
eius in Iudæam terram, et illic demorabatur cum eis et
baptizabat.
23 Erat autem et Ioannes baptizans in
Enon iuxta Salim, quia aquæ multæ erant illic, et adveniebant et
baptizabantur;
24 nondum enim missus fuerat in
carcerem Ioannes.
25 Facta est ergo quæstio ex
discipulis Ioannis cum Iudæo de purificatione.
26 Et venerunt ad Ioannem et dixerunt
ei: « Rabbi, qui erat tecum trans Iordanem, cui tu
testimonium perhibuisti, ecce hic baptizat, et omnes veniunt ad
eum! ».
27 Respondit Ioannes et dixit:
« Non potest homo accipere quidquam, nisi fuerit ei
datum de cælo.
28 Ipsi vos mihi testimonium
perhibetis, quod dixerim: Non sum ego Christus, sed: Missus sum
ante illum.
29 Qui habet sponsam, sponsus est;
amicus autem sponsi, qui stat et audit eum, gaudio gaudet propter
vocem sponsi. Hoc ergo gaudium meum impletum est.
30 Illum oportet crescere, me autem
minui ».
31 Qui de sursum venit, supra omnes
est; qui est de terra, de terra est et de terra loquitur. Qui de
cælo venit, supra omnes est;
32 et quod vidit et audivit, hoc
testatur, et testimonium eius nemo accipit.
33 Qui accipit eius testimonium,
signavit quia Deus verax est.
34 Quem enim misit Deus, verba Dei
loquitur; non enim ad mensuram dat Spiritum.
35 Pater diligit Filium et omnia dedit
in manu eius.
36 Qui credit in Filium, habet vitam
æternam; qui autem incredulus est Filio, non videbit vitam, sed
ira Dei manet super eum.
Capitulum 4
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54
vel ad indicem capitulorum supra
1 Ut ergo cognovit Iesus quia
audierunt pharisæi quia Iesus plures discipulos facit et baptizat
quam Ioannes
2 — quamquam Iesus ipse non
baptizaret sed discipuli eius —
3 reliquit Iudæam et abiit iterum in
Galilæam.
4 Oportebat autem eum transire per
Samariam.
5 Venit ergo in civitatem Samariæ,
quæ dicitur Sichar, iuxta prædium, quod dedit Iacob Ioseph filio
suo;
6 erat autem ibi fons Iacob. Iesus ergo
fatigatus ex itinere sedebat sic super fontem; hora erat quasi
sexta.
7 Venit mulier de Samaria haurire
aquam. Dicit ei Iesus: « Da mihi
bibere »;
8 discipuli enim eius abierant in
civitatem, ut cibos emerent.
9 Dicit ergo ei mulier illa Samaritana:
« Quomodo tu, Iudæus cum sis, bibere a me poscis, quæ
sum mulier Samaritana? ». Non enim coutuntur Iudæi
Samaritanis.
10 Respondit Iesus et dixit ei:
« Si scires donum Dei, et quis est, qui dicit tibi:
«Da mihi bibere», tu forsitan petisses ab eo, et
dedisset tibi aquam vivam ».
11 Dicit ei mulier:
« Domine, neque in quo haurias habes, et puteus altus
est; unde ergo habes aquam vivam?
12 Numquid tu maior es patre nostro
Iacob, qui dedit nobis puteum, et ipse ex eo bibit et filii eius et
pecora eius? ».
13 Respondit Iesus et dixit ei:
« Omnis, qui bibit ex aqua hac, sitiet iterum;
14 qui autem biberit ex aqua, quam ego
dabo ei, non sitiet in æternum; sed aqua, quam dabo ei, fiet in eo
fons aquæ salientis in vitam æternam ».
15 Dicit ad eum mulier:
« Domine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam neque veniam
huc haurire ».
16 Dicit ei: « Vade, voca
virum tuum et veni huc ».
17 Respondit mulier et dixit ei:
« Non habeo virum ». Dicit ei Iesus:
« Bene dixisti: «Non habeo virum»;
18 quinque enim viros habuisti, et
nunc, quem habes, non est tuus vir. Hoc vere
dixisti ».
19 Dicit ei mulier:
« Domine, video quia propheta es tu.
20 Patres nostri in monte hoc
adoraverunt, et vos dicitis quia in Hierosolymis est locus, ubi
adorare oportet ».
21 Dicit ei Iesus: « Crede
mihi, mulier, quia venit hora, quando neque in monte hoc neque in
Hierosolymis adorabitis Patrem.
22 Vos adoratis, quod nescitis; nos
adoramus, quod scimus, quia salus ex Iudæis est.
23 Sed venit hora, et nunc est, quando
veri adoratores adorabunt Patrem in Spiritu et veritate; nam et
Pater tales quærit, qui adorent eum.
24 Spiritus est Deus, et eos, qui
adorant eum, in Spiritu et veritate oportet
adorare ».
25 Dicit ei mulier: « Scio
quia Messias venit — qui dicitur Christus —; cum
venerit ille, nobis annuntiabit omnia ».
26 Dicit ei Iesus: « Ego
sum, qui loquor tecum ».
27 Et continuo venerunt discipuli eius
et mirabantur quia cum muliere loquebatur; nemo tamen dixit:
« Quid quæris aut quid loqueris cum
ea? ».
28 Reliquit ergo hydriam suam mulier et
abiit in civitatem et dicit illis hominibus:
29 « Venite, videte hominem,
qui dixit mihi omnia, quæcumque feci; numquid ipse est
Christus? ».
30 Exierunt de civitate et veniebant ad
eum.
31 Interea rogabant eum discipuli
dicentes: « Rabbi, manduca ».
32 Ille autem dixit eis:
« Ego cibum habeo manducare, quem vos
nescitis ».
33 Dicebant ergo discipuli ad invicem:
« Numquid aliquis attulit ei
manducare? ».
34 Dicit eis Iesus: « Meus
cibus est, ut faciam voluntatem eius, qui misit me, et ut perficiam
opus eius.
35 Nonne vos dicitis: «Adhuc
quattuor menses sunt, et messis venit»? Ecce dico vobis:
Levate oculos vestros et videte regiones, quia albæ sunt ad
messem! Iam
36 qui metit, mercedem accipit et
congregat fructum in vitam æternam, ut et qui seminat, simul
gaudeat et qui metit.
37 In hoc enim est verbum verum: Alius
est qui seminat, et alius est qui metit.
38 Ego misi vos metere, quod vos non
laborastis; alii laboraverunt, et vos in laborem eorum
introistis ».
39 Ex civitate autem illa multi
crediderunt in eum Samaritanorum propter verbum mulieris
testimonium perhibentis: « Dixit mihi omnia, quæcumque
feci! ».
40 Cum venissent ergo ad illum
Samaritani, rogaverunt eum, ut apud ipsos maneret; et mansit ibi
duos dies.
41 Et multo plures crediderunt propter
sermonem eius;
42 et mulieri dicebant:
« Iam non propter tuam loquelam credimus; ipsi enim
audivimus et scimus quia hic est vere Salvator
mundi! ».
43 Post duos autem dies exiit inde in
Galilæam;
44 ipse enim Iesus testimonium
perhibuit, quia propheta in sua patria honorem non habet.
45 Cum ergo venisset in Galilæam,
exceperunt eum Galilæi, cum omnia vidissent, quæ fecerat
Hierosolymis in die festo; et ipsi enim venerant in diem
festum.
46 Venit ergo iterum in Cana Galilææ,
ubi fecit aquam vinum. Et erat quidam regius, cuius filius
infirmabatur Capharnaum;
47 hic, cum audisset quia Iesus
advenerit a Iudæa in Galilæam, abiit ad eum et rogabat, ut
descenderet et sanaret filium eius; incipiebat enim mori.
48 Dixit ergo Iesus ad eum:
« Nisi signa et prodigia videritis, non
credetis ».
49 Dicit ad eum regius:
« Domine, descende priusquam moriatur puer
meus ».
50 Dicit ei Iesus: « Vade.
Filius tuus vivit ». Credidit homo sermoni, quem dixit
ei Iesus, et ibat.
51 Iam autem eo descendente, servi eius
occurrerunt ei dicentes quia puer eius vivit.
52 Interrogabat ergo horam ab eis, in
qua melius habuerit. Dixerunt ergo ei: « Heri hora
septima reliquit eum febris ».
53 Cognovit ergo pater quia illa hora
erat, in qua dixit ei Iesus: « Filius tuus
vivit », et credidit ipse et domus eius tota.
54 Hoc iterum secundum signum fecit
Iesus, cum venisset a Iudæa in Galilæam.
Capitulum 5
1 2 3 (4) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47
vel ad indicem capitulorum supra
1 Post hæc erat dies festus
Iudæorum, et ascendit Iesus Hierosolymam.
2 Est autem Hierosolymis, super
Probatica, piscina, quæ cognominatur Hebraice
Bethsatha, quinque porticus habens.
3 In his iacebat multitudo languentium,
cæcorum, claudorum, aridorum.
(4) 5 Erat autem quidam homo ibi
triginta et octo annos habens in infirmitate sua.
6 Hunc cum vidisset Iesus iacentem, et
cognovisset quia multum iam tempus habet, dicit ei:
« Vis sanus fieri? ».
7 Respondit ei languidus:
« Domine, hominem non habeo, ut, cum turbata fuerit
aqua, mittat me in piscinam; dum autem venio ego, alius ante me
descendit ».
8 Dicit ei Iesus: « Surge,
tolle grabatum tuum et ambula ».
9 Et statim sanus factus est homo et
sustulit grabatum suum et ambulabat.
Erat autem sabbatum in illo die.
10 Dicebant ergo Iudæi illi, qui
sanatus fuerat: « Sabbatum est, et non licet tibi
tollere grabatum tuum ».
11 Ille autem respondit eis:
« Qui me fecit sanum, ille mihi dixit: «Tolle
grabatum tuum et ambula» ».
12 Interrogaverunt eum:
« Quis est ille homo, qui dixit tibi: «Tolle et
ambula»? ».
13 Is autem, qui sanus fuerat effectus,
nesciebat quis esset; Iesus enim declinavit a turba constituta in
loco.
14 Postea invenit eum Iesus in templo
et dixit illi: « Ecce sanus factus es; iam noli peccare,
ne deterius tibi aliquid contingat ».
15 Abiit ille homo et nuntiavit Iudæis
quia Iesus esset, qui fecit eum sanum.
16 Et propterea persequebantur Iudæi
Iesum, quia hæc faciebat in sabbato.
17 Iesus autem respondit eis:
« Pater meus usque modo operatur, et ego
operor ».
18 Propterea ergo magis quærebant eum
Iudæi interficere, quia non solum solvebat sabbatum, sed et Patrem
suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo.
19 Respondit itaque Iesus et dixit eis:
« Amen, amen dico vobis: Non potest Filius a se facere
quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem; quæcumque enim ille
faciat, hæc et Filius similiter facit.
20 Pater enim diligit Filium et omnia
demonstrat ei, quæ ipse facit, et maiora his demonstrabit ei
opera, ut vos miremini.
21 Sicut enim Pater suscitat mortuos et
vivificat, sic et Filius, quos vult, vivificat.
22 Neque enim Pater iudicat quemquam,
sed iudicium omne dedit Filio,
23 ut omnes honorificent Filium, sicut
honorificant Patrem. Qui non honorificat Filium, non honorificat
Patrem, qui misit illum.
24 Amen, amen dico vobis: Qui verbum
meum audit et credit ei, qui misit me, habet vitam æternam et in
iudicium non venit, sed transiit a morte in vitam.
25 Amen, amen dico vobis: Venit hora,
et nunc est, quandomortui audient vocem Filii Dei et, qui
audierint, vivent.
26 Sicut enim Pater habet vitam in
semetipso, sic dedit et Filio vitam habere in semetipso;
27 et potestatem dedit ei iudicium
facere, quia Filius hominis est.
28 Nolite mirari hoc, quia venit hora,
in qua omnes, qui in monumentis sunt, audient vocem eius;
29 et procedent, qui bona fecerunt, in
resurrectionem vitæ, qui vero mala egerunt, in resurrectionem
iudicii.
30 Non possum ego a meipso facere
quidquam; sicut audio, iudico, et iudicium meum iustum est, quia
non quæro voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me.
31 Si ego testimonium perhibeo de
meipso, testimonium meum non est verum;
32 alius est, qui testimonium perhibet
de me, et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me.
33 Vos misistis ad Ioannem, et
testimonium perhibuit veritati;
34 ego autem non ab homine testimonium
accipio, sed hæc dico, ut vos salvi sitis.
35 Ille erat lucerna ardens et lucens;
vos autem voluistis exsultare ad horam in luce eius.
36 Ego autem habeo testimonium maius
Ioanne; opera enim, quæ dedit mihi Pater, ut perficiam ea, ipsa
opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater me
misit;
37 et, qui misit me, Pater, ipse
testimonium perhibuit de me. Neque vocem eius umquam audistis neque
speciem eius vidistis;
38 et verbum eius non habetis in vobis
manens, quia, quem misit ille, huic vos non creditis.
39 Scrutamini Scripturas, quia vos
putatis in ipsis vitam æternam habere; et illæ sunt, quæ
testimonium perhibent de me.
40 Et non vultis venire ad me, ut vitam
habeatis.
41 Gloriam ab hominibus non
accipio,
42 sed cognovi vos, quia dilectionem
Dei non habetis in vobis.
43 Ego veni in nomine Patris mei, et
non accipitis me; si alius venerit in nomine suo, illum
accipietis.
44 Quomodo potestis vos credere, qui
gloriam ab invicem accipitis, et gloriam, quæ a solo est Deo, non
quæritis?
45 Nolite putare quia ego accusaturus
sim vos apud Patrem; est qui accuset vos: Moyses, in quo vos
speratis.
46 Si enim crederetis Moysi, crederetis
forsitan et mihi; de me enim ille scripsit.
47 Si autem illius litteris non
creditis, quomodo meis verbis credetis? ».
Capitulum 6
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71
vel ad indicem capitulorum supra
1 Post hæc abiit Iesus trans mare
Galilææ, quod est Tiberiadis.
2 Et sequebatur eum multitudo magna,
quia videbant signa, quæ faciebat super his, qui
infirmabantur.
3 Subiit autem in montem Iesus et ibi
sedebat cum discipulis suis.
4 Erat autem proximum Pascha, dies
festus Iudæorum.
5 Cum sublevasset ergo oculos Iesus et
vidisset quia multitudo magna venit ad eum, dicit ad Philippum:
« Unde ememus panes, ut manducent hi? ».
6 Hoc autem dicebat tentans eum; ipse
enim sciebat quid esset facturus.
7 Respondit ei Philippus:
« Ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis, ut
unusquisque modicum quid accipiat! ».
8 Dicit ei unus ex discipulis eius,
Andreas frater Simonis Petri:
9 « Est puer hic, qui habet
quinque panes hordeaceos et duos pisces; sed hæc quid sunt propter
tantos? ».
10 Dixit Iesus: « Facite
homines discumbere ». Erat autem fenum multum in loco.
Discubuerunt ergo viri numero quasi quinque milia.
11 Accepit ergo panes Iesus et, cum
gratias egisset, distribuit discumbentibus; similiter et ex
piscibus, quantum volebant.
12 Ut autem impleti sunt, dicit
discipulis suis: « Colligite, quæ superaverunt,
fragmenta, ne quid pereat ».
13 Collegerunt ergo et impleverunt
duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus hordeaceis, quæ
superfuerunt his, qui manducaverunt.
14 Illi ergo homines, cum vidissent
quod fecerat signum, dicebant: « Hic est vere propheta,
qui venit in mundum! ».
15 Iesus ergo, cum cognovisset quia
venturi essent, ut raperent eum et facerent eum regem, secessit
iterum in montem ipse solus.
16 Ut autem sero factum est,
descenderunt discipuli eius ad mare
17 et, cum ascendissent navem,
veniebant trans mare in Capharnaum. Et tenebræ iam factæ erant,
et nondum venerat ad eos Iesus.
18 Mare autem, vento magno flante,
exsurgebat.
19 Cum remigassent ergo quasi stadia
viginti quinque aut triginta, vident Iesum ambulantem super mare et
proximum navi fieri, et timuerunt.
20 Ille autem dicit eis:
« Ego sum, nolite timere! ».
21 Volebant ergo accipere eum in navem,
et statim fuit navis ad terram, in quam ibant.
22 Altera die turba, quæ stabat trans
mare, vidit quia navicula alia non erat ibi, nisi una, et quia non
introisset cum discipulis suis Iesus in navem, sed soli discipuli
eius abiissent;
23 aliæ supervenerunt naves a
Tiberiade iuxta locum, ubi manducaverant panem, gratias agente
Domino.
24 Cum ergo vidisset turba quia Iesus
non esset ibi neque discipuli eius, ascenderunt ipsi naviculas et
venerunt Capharnaum quærentes Iesum.
25 Et cum invenissent eum trans mare,
dixerunt ei: « Rabbi, quando huc
venisti? ».
26 Respondit eis Iesus et dixit:
« Amen, amen dico vobis: Quæritis me, non quia vidistis
signa, sed quia manducastis ex panibus et saturati estis.
27 Operamini non cibum, qui perit, sed
cibum, qui permanet in vitam æternam, quem Filius hominis vobis
dabit; hunc enim Pater signavit Deus! ».
28 Dixerunt ergo ad eum:
« Quid faciemus, ut operemur opera
Dei? ».
29 Respondit Iesus et dixit eis:
« Hoc est opus Dei, ut credatis in eum, quem misit
ille ».
30 Dixerunt ergo ei: « Quod
ergo tu facis signum, ut videamus et credamus tibi? Quid
operaris?
31 Patres nostri manna manducaverunt in
deserto, sicut scriptum est: «Panem de cælo dedit eis
manducare» ».
32 Dixit ergo eis Iesus:
« Amen, amen dico vobis: Non Moyses dedit vobis panem de
cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum;
33 panis enim Dei est, qui descendit de
cælo et dat vitam mundo ».
34 Dixerunt ergo ad eum:
« Domine, semper da nobis panem hunc ».
35 Dixit eis Iesus: « Ego
sum panis vitæ. Qui venit ad me, non esuriet; et, qui credit in
me, non sitiet umquam.
36 Sed dixi vobis, quia et vidistis me
et non creditis.
37 Omne, quod dat mihi Pater, ad me
veniet; et eum, qui venit ad me, non eiciam foras,
38 quia descendi de cælo, non ut
faciam voluntatem meam sed voluntatem eius, qui misit me.
39 Hæc est autem voluntas eius, qui
misit me, ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed
resuscitem illud in novissimo die.
40 Hæc est enim voluntas Patris mei,
ut omnis, qui videt Filium et credit in eum, habeat vitam æternam;
et resuscitabo ego eum in novissimo die ».
41 Murmurabant ergo Iudæi de illo,
quia dixisset: « Ego sum panis, qui de cælo
descendi »,
42 et dicebant: « Nonne hic
est Iesus filius Ioseph, cuius nos novimus patrem et matrem?
Quomodo dicit nunc: «De cælo
descendi»? ».
43 Respondit Iesus et dixit eis:
« Nolite murmurare in invicem.
44 Nemo potest venire ad me, nisi
Pater, qui misit me, traxerit eum; et ego resuscitabo eum in
novissimo die.
45 Est scriptum in Prophetis: «Et
erunt omnes docibiles Dei «. Omnis, qui audivit a Patre et
didicit, venit ad me.
46 Non quia Patrem vidit quisquam, nisi
is qui est a Deo, hic vidit Patrem.
47 Amen, amen dico vobis: Qui credit,
habet vitam æternam.
48 Ego sum panis vitæ.
49 Patres vestri manducaverunt in
deserto manna et mortui sunt.
50 Hic est panis de cælo descendens,
ut, si quis ex ipso manducaverit, non moriatur.
51 Ego sum panis vivus, qui de cælo
descendi. Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in æternum;
panis autem, quem ego dabo, caro mea est pro mundi
vita ».
52 Litigabant ergo Iudæi ad invicem
dicentes: « Quomodo potest hic nobis carnem suam dare ad
manducandum? ».
53 Dixit ergo eis Iesus:
« Amen, amen dico vobis: Nisi manducaveritis carnem
Filii hominis et biberitis eius sanguinem, non habetis vitam in
vobismetipsis.
54 Qui manducat meam carnem et bibit
meum sanguinem, habet vitam æternam; et ego resuscitabo eum in
novissimo die.
55 Caro enim mea verus est cibus, et
sanguis meus verus est potus.
56 Qui manducat meam carnem et bibit
meum sanguinem, in me manet, et ego in illo.
57 Sicut misit me vivens Pater, et ego
vivo propter Patrem; et, qui manducat me, et ipse vivet propter
me.
58 Hic est panis, qui de cælo
descendit, non sicut manducaverunt patres et mortui sunt; qui
manducat hunc panem, vivet in æternum ».
59 Hæc dixit in synagoga docens in
Capharnaum.
60 Multi ergo audientes ex discipulis
eius dixerunt: « Durus est hic sermo! Quis potest eum
audire? ».
61 Sciens autem Iesus apud semetipsum
quia murmurarent de hoc discipuli eius, dixit eis: « Hoc
vos scandalizat?
62 Si ergo videritis Filium hominis
ascendentem, ubi erat prius?
63 Spiritus est, qui vivificat, caro
non prodest quidquam; verba, quæ ego locutus sum vobis, Spiritus
sunt et vita sunt.
64 Sed sunt quidam ex vobis, qui non
credunt ». Sciebat enim ab initio Iesus, qui essent non
credentes, et quis traditurus esset eum.
65 Et dicebat: « Propterea
dixi vobis: Nemo potest venire ad me, nisi fuerit ei datum a
Patre ».
66 Ex hoc multi discipulorum eius
abierunt retro et iam non cum illo ambulabant.
67 Dixit ergo Iesus ad Duodecim:
« Numquid et vos vultis abire? ».
68 Respondit ei Simon Petrus:
« Domine, ad quem ibimus? Verba vitæ æternæ
habes;
69 et nos credidimus et cognovimus quia
tu es Sanctus Dei ».
70 Respondit eis Iesus:
« Nonne ego vos Duodecim elegi? Et ex vobis unus
Diabolus est ».
71 Dicebat autem Iudam Simonis
Iscariotis; hic enim erat traditurus eum, cum esset unus ex
Duodecim.
Capitulum 7
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53
vel ad indicem capitulorum supra
1 Et post hæc ambulabat Iesus in
Galilæam; non enim volebat in Iudæam ambulare, quia quærebant
eum Iudæi interficere.
2 Erat autem in proximo dies festus
Iudæorum, Scenopegia.
3 Dixerunt ergo ad eum fratres eius:
« Transi hinc et vade in Iudæam, ut et discipuli tui
videant opera tua, quæ facis.
4 Nemo quippe in occulto quid facit et
quærit ipse in palam esse. Si hæc facis, manifesta teipsum
mundo ».
5 Neque enim fratres eius credebant in
eum.
6 Dicit ergo eis Iesus:
« Tempus meum nondum adest, tempus autem vestrum semper
est paratum.
7 Non potest mundus odisse vos; me
autem odit, quia ego testimonium perhibeo de illo, quia opera eius
mala sunt.
8 Vos ascendite ad diem festum; ego non
ascendo ad diem festum istum, quia meum tempus nondum impletum
est ».
9 Hæc autem cum dixisset, ipse mansit
in Galilæa.
10 Ut autem ascenderunt fratres eius ad
diem festum, tunc et ipse ascendit, non manifeste sed quasi in
occulto.
11 Iudæi ergo quærebant eum in die
festo et dicebant: « Ubi est ille? ».
12 Et murmur multus de eo erat in
turba. Alii quidem dicebant: « Bonus est! »;
alii autem dicebant: « Non, sed seducit
turbam! ».
13 Nemo tamen palam loquebatur de illo
propter metum Iudæorum.
14 Iam autem die festo mediante,
ascendit Iesus in templum et docebat.
15 Mirabantur ergo Iudæi dicentes:
« Quomodo hic litteras scit, cum non
didicerit? ».
16 Respondit ergo eis Iesus et dixit:
« Mea doctrina non est mea sed eius, qui misit me.
17 Si quis voluerit voluntatem eius
facere, cognoscet de doctrina utrum ex Deo sit, an ego a meipso
loquar.
18 Qui a semetipso loquitur, gloriam
propriam quærit; qui autem quærit gloriam eius, qui misit illum,
hic verax est, et iniustitia in illo non est.
19 Nonne Moyses dedit vobis legem? Et
nemo ex vobis facit legem. Quid me quæritis
interficere? ».
20 Respondit turba:
« Dæmonium habes! Quis te quærit
interficere? ».
21 Respondit Iesus et dixit eis:
« Unum opus feci, et omnes miramini.
22 Propterea Moyses dedit vobis
circumcisionem — non quia ex Moyse est sed ex patribus
— et in sabbato circumciditis hominem.
23 Si circumcisionem accipit homo in
sabbato, ut non solvatur lex Moysis, mihi indignamini, quia totum
hominem sanum feci in sabbato?
24 Nolite iudicare secundum faciem, sed
iustum iudicium iudicate ».
25 Dicebant ergo quidam ex
Hierosolymitis: « Nonne hic est, quem quærunt
interficere?
26 Et ecce palam loquitur, et nihil ei
dicunt. Numquid vere cognoverunt principes quia hic est
Christus?
27 Sed hunc scimus unde sit, Christus
autem cum venerit, nemo scit unde sit ».
28 Clamavit ergo docens in templo Iesus
et dicens: « Et me scitis et unde sim scitis. Et a
meipso non veni, sed est verus, qui misit me, quem vos non
scitis.
29 Ego scio eum, quia ab ipso sum, et
ipse me misit ».
30 Quærebant ergo eum apprehendere, et
nemo misit in illum manus, quia nondum venerat hora eius.
31 De turba autem multi crediderunt in
eum et dicebant: « Christus cum venerit, numquid plura
signa faciet quam quæ hic fecit? ».
32 Audierunt pharisæi turbam
murmurantem de illo hæc et miserunt pontifices et pharisæi
ministros, ut apprehenderent eum.
33 Dixit ergo Iesus: « Adhuc
modicum tempus vobiscum sum et vado ad eum, qui misit me.
34 Quæretis me et non invenietis; et
ubi sum ego, vos non potestis venire ».
35 Dixerunt ergo Iudæi ad seipsos:
« Quo hic iturus est, quia nos non inveniemus eum?
Numquid in dispersionem Græcorum iturus est et docturus
Græcos?
36 Quis est hic sermo, quem dixit:
«Quæretis me et non invenietis» et: «Ubi sum
ego, vos non potestis venire»? ».
37 In novissimo autem die magno
festivitatis stabat Iesus et clamavit dicens: « Si quis
sitit, veniat ad me et bibat,
38 qui credit in me. Sicut dixit
Scriptura, flumina de ventre eius fluent aquæ
vivæ ».
39 Hoc autem dixit de Spiritu, quem
accepturi erant qui crediderant in eum. Nondum enim erat Spiritus,
quia Iesus nondum fuerat glorificatus.
40 Ex illa ergo turba, cum audissent
hos sermones, dicebant: « Hic est vere
propheta! »;
41 alii dicebant: « Hic est
Christus! »; quidam autem dicebant: « Numquid
a Galilæa Christus venit?
42 Nonne Scriptura dixit: «Ex
semine David et de Bethlehem castello, ubi erat David, venit
Christus»? ».
43 Dissensio itaque facta est in turba
propter eum.
44 Quidam autem ex ipsis volebant
apprehendere eum, sed nemo misit super illum manus.
45 Venerunt ergo ministri ad pontifices
et pharisæos; et dixerunt eis illi: « Quare non
adduxistis eum? ».
46 Responderunt ministri:
« Numquam sic locutus est homo ».
47 Responderunt ergo eis pharisæi:
« Numquid et vos seducti estis?
48 Numquid aliquis ex principibus
credidit in eum aut ex pharisæis?
49 Sed turba hæc, quæ non novit
legem, maledicti sunt! ».
50 Dicit Nicodemus ad eos, ille qui
venit ad eum antea, qui unus erat ex ipsis:
51 « Numquid lex nostra
iudicat hominem, nisi audierit ab ipso prius et cognoverit quid
faciat? ».
52 Responderunt et dixerunt ei:
« Numquid et tu ex Galilæa es? Scrutare et vide quia
propheta a Galilæa non surgit! ».
53 Et reversi sunt unusquisque in domum
suam.
Capitulum 8
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59
vel ad indicem capitulorum supra
1 Iesus autem perrexit in montem
Oliveti.
2 Diluculo autem iterum venit in
templum, et omnis populus veniebat ad eum, et sedens docebat
eos.
3 Adducunt autem scribæ et pharisæi
mulierem in adulterio deprehensam et statuerunt eam in medio
4 et dicunt ei: « Magister,
hæc mulier manifesto deprehensa est in adulterio.
5 In lege autem Moyses mandavit nobis
huiusmodi lapidare; tu ergo quid dicis? ».
6 Hoc autem dicebant tentantes eum, ut
possent accusare eum. Iesus autem inclinans se deorsum digito
scribebat in terra.
7 Cum autem perseverarent interrogantes
eum, erexit se et dixit eis: « Qui sine peccato est
vestrum, primus in illam lapidem mittat »;
8 et iterum se inclinans scribebat in
terra.
9 Audientes autem unus post unum
exibant, incipientes a senioribus, et remansit solus, et mulier in
medio stans.
10 Erigens autem se Iesus dixit ei:
« Mulier, ubi sunt? Nemo te
condemnavit? ».
11 Quæ dixit: « Nemo,
Domine ». Dixit autem Iesus: « Nec ego te
condemno; vade et amplius iam noli peccare ».
12 Iterum ergo locutus est eis Iesus
dicens: « Ego sum lux mundi; qui sequitur me, non
ambulabit in tenebris, sed habebit lucem vitæ ».
13 Dixerunt ergo ei pharisæi:
« Tu de teipso testimonium perhibes; testimonium tuum
non est verum ».
14 Respondit Iesus et dixit eis:
« Et si ego testimonium perhibeo de meipso, verum est
testimonium meum, quia scio unde veni et quo vado; vos autem
nescitis unde venio aut quo vado.
15 Vos secundum carnem iudicatis, ego
non iudico quemquam.
16 Et si iudico ego, iudicium meum
verum est, quia solus non sum, sed ego et, qui me misit, Pater.
17 Sed et in lege vestra scriptum est,
quia duorum hominum testimonium verum est.
18 Ego sum, qui testimonium perhibeo de
meipso, et testimonium perhibet de me, qui misit me,
Pater ».
19 Dicebant ergo ei: « Ubi
est Pater tuus? ». Respondit Iesus: « Neque
me scitis neque Patrem meum; si me sciretis, forsitan et Patrem
meum sciretis ».
20 Hæc verba locutus est in
gazophylacio docens in templo; et nemo apprehendit eum, quia necdum
venerat hora eius.
21 Dixit ergo iterum eis:
« Ego vado, et quæretis me et in peccato vestro
moriemini! Quo ego vado, vos non potestis venire ».
22 Dicebant ergo Iudæi:
« Numquid interficiet semetipsum, quia dicit: «Quo
ego vado, vos non potestis venire»? ».
23 Et dicebat eis: « Vos de
deorsum estis, ego de supernis sum; vos de mundo hoc estis, ego non
sum de hoc mundo.
24 Dixi ergo vobis quia moriemini in
peccatis vestris; si enim non credideritis quia ego sum, moriemini
in peccatis vestris ».
25 Dicebant ergo ei: « Tu
quis es? ». Dixit eis Iesus: « In principio:
id quod et loquor vobis!
26 Multa habeo de vobis loqui et
iudicare; sed, qui misit me, verax est, et ego, quæ audivi ab eo,
hæc loquor ad mundum ».
27 Non cognoverunt quia Patrem eis
dicebat.
28 Dixit ergo eis Iesus:
« Cum exaltaveritis Filium hominis, tunc cognoscetis
quia ego sum et a meipso facio nihil, sed, sicut docuit me Pater,
hæc loquor.
29 Et qui me misit, mecum est; non
reliquit me solum, quia ego, quæ placita sunt ei, facio
semper ».
30 Hæc illo loquente, multi
crediderunt in eum.
31 Dicebat ergo Iesus ad eos, qui
crediderunt ei, Iudæos: « Si vos manseritis in sermone
meo, vere discipuli mei estis
32 et cognoscetis veritatem, et veritas
liberabit vos ».
33 Responderunt ei: « Semen
Abrahæ sumus et nemini servivimus umquam! Quomodo tu dicis:
«Liberi fietis»? ».
34 Respondit eis Iesus:
« Amen, amen dico vobis: Omnis, qui facit peccatum,
servus est peccati.
35 Servus autem non manet in domo in
æternum; filius manet in æternum.
36 Si ergo Filius vos liberaverit, vere
liberi eritis.
37 Scio quia semen Abrahæ estis; sed
quæritis me interficere, quia sermo meus non capit in vobis.
38 Ego, quæ vidi apud Patrem, loquor;
et vos ergo, quæ audivistis a patre, facitis ».
39 Responderunt et dixerunt ei:
« Pater noster Abraham est ». Dicit eis
Iesus: « Si filii Abrahæ essetis, opera Abrahæ
faceretis.
40 Nunc autem quæritis me interficere,
hominem, qui veritatem vobis locutus sum, quam audivi a Deo; hoc
Abraham non fecit.
41 Vos facitis opera patris
vestri ». Dixerunt itaque ei: « Nos ex
fornicatione non sumus nati; unum patrem habemus
Deum! ».
42 Dixit eis Iesus: « Si
Deus pater vester esset, diligeretis me; ego enim ex Deo processi
et veni; neque enim a meipso veni, sed ille me misit.
43 Quare loquelam meam non cognoscitis?
Quia non potestis audire sermonem meum.
44 Vos ex patre Diabolo estis et
desideria patris vestri vultis facere. Ille homicida erat ab initio
et in veritate non stabat, quia non est veritas in eo. Cum loquitur
mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax est et pater eius.
45 Ego autem quia veritatem dico, non
creditis mihi.
46 Quis ex vobis arguit me de peccato?
Si veritatem dico, quare vos non creditis mihi?
47 Qui est ex Deo, verba Dei audit;
propterea vos non auditis, quia ex Deo non estis ».
48 Responderunt Iudæi et dixerunt ei:
« Nonne bene dicimus nos, quia Samaritanus es tu et
dæmonium habes? ».
49 Respondit Iesus: « Ego
dæmonium non habeo, sed honorifico Patrem meum, et vos inhonoratis
me.
50 Ego autem non quæro gloriam meam;
est qui quærit et iudicat.
51 Amen, amen dico vobis: Si quis
sermonem meum servaverit, mortem non videbit in
æternum ».
52 Dixerunt ergo ei Iudæi:
« Nunc cognovimus quia dæmonium habes. Abraham mortuus
est et prophetæ, et tu dicis: «Si quis sermonem meum
servaverit, non gustabit mortem in æternum».
53 Numquid tu maior es patre nostro
Abraham, qui mortuus est? Et prophetæ mortui sunt! Quem teipsum
facis? ».
54 Respondit Iesus: « Si ego
glorifico meipsum, gloria mea nihil est; est Pater meus, qui
glorificat me, quem vos dicitis: «Deus noster
est!»,
55 et non cognovistis eum. Ego autem
novi eum. Et si dixero: Non scio eum, ero similis vobis, mendax;
sed scio eum et sermonem eius servo.
56 Abraham pater vester exsultavit, ut
videret diem meum; et vidit et gavisus est ».
57 Dixerunt ergo Iudæi ad eum:
« Quinquaginta annos nondum habes et Abraham
vidisti? ».
58 Dixit eis Iesus: « Amen,
amen dico vobis: Antequam Abraham fieret, ego sum ».
59 Tulerunt ergo lapides, ut iacerent
in eum; Iesus autem abscondit se et exivit de templo.
Capitulum 9
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41
vel ad indicem capitulorum supra
1 Et præteriens vidit hominem
cæcum a nativitate.
2 Et interrogaverunt eum discipuli sui
dicentes: « Rabbi, quis peccavit, hic aut parentes eius,
ut cæcus nasceretur? ».
3 Respondit Iesus: « Neque
hic peccavit neque parentes eius, sed ut manifestentur opera Dei in
illo.
4 Nos oportet operari opera eius, qui
misit me, donec dies est; venit nox, quando nemo potest
operari.
5 Quamdiu in mundo sum, lux sum
mundi ».
6 Hæc cum dixisset, exspuit in terram
et fecit lutum ex sputo et linivit lutum super oculos eius
7 et dixit ei: « Vade, lava
in natatoria Siloæ! » — quod interpretatur Missus
—. Abiit ergo et lavit et venit videns.
8 Itaque vicini et, qui videbant eum
prius quia mendicus erat, dicebant: « Nonne hic est, qui
sedebat et mendicabat? »;
9 alii dicebant: « Hic
est! »; alii dicebant: « Nequaquam, sed
similis est eius! ». Ille dicebat: « Ego
sum! ».
10 Dicebant ergo ei:
« Quomodo igitur aperti sunt oculi
tibi? ».
11 Respondit ille: « Homo,
qui dicitur Iesus, lutum fecit et unxit oculos meos et dixit mihi:
«Vade ad Siloam et lava! «. Abii ergo et lavi et
vidi ».
12 Et dixerunt ei: « Ubi est
ille? ». Ait: « Nescio ».
13 Adducunt eum ad pharisæos, qui
cæcus fuerat.
14 Erat autem sabbatum, in qua die
lutum fecit Iesus et aperuit oculos eius.
15 Iterum ergo interrogabant et eum
pharisæi quomodo vidisset. Ille autem dixit eis:
« Lutum posuit super oculos meos, et lavi et
video ».
16 Dicebant ergo ex pharisæis quidam:
« Non est hic homo a Deo, quia sabbatum non
custodit! »; alii autem dicebant: « Quomodo
potest homo peccator hæc signa facere? ». Et schisma
erat in eis.
17 Dicunt ergo cæco iterum:
« Tu quid dicis de eo quia aperuit oculos
tuos? ». Ille autem dixit: « Propheta
est! ».
18 Non crediderunt ergo Iudæi de illo
quia cæcus fuisset et vidisset, donec vocaverunt parentes eius,
qui viderat.
19 Et interrogaverunt eos dicentes:
« Hic est filius vester, quem vos dicitis quia cæcus
natus est? Quomodo ergo nunc videt? ».
20 Responderunt ergo parentes eius et
dixerunt: « Scimus quia hic est filius noster et quia
cæcus natus est.
21 Quomodo autem nunc videat nescimus,
aut quis eius aperuit oculos nos nescimus; ipsum interrogate.
Ætatem habet; ipse de se loquetur! ».
22 Hæc dixerunt parentes eius, quia
timebant Iudæos; iam enim conspiraverant Iudæi, ut, si quis eum
confiteretur Christum, extra synagogam fieret.
23 Propterea parentes eius dixerunt:
« Ætatem habet; ipsum interrogate! ».
24 Vocaverunt ergo rursum hominem, qui
fuerat cæcus, et dixerunt ei: « Da gloriam Deo! Nos
scimus quia hic homo peccator est ».
25 Respondit ergo ille: « Si
peccator est nescio; unum scio quia, cæcus cum essem, modo
video ».
26 Dixerunt ergo illi:
« Quid fecit tibi? Quomodo aperuit oculos
tuos? ».
27 Respondit eis: « Dixi
vobis iam, et non audistis; quid iterum vultis audire? Numquid et
vos vultis discipuli eius fieri? ».
28 Et maledixerunt ei et dixerunt:
« Tu discipulus illius es, nos autem Moysis discipuli
sumus.
29 Nos scimus quia Moysi locutus est
Deus; hunc autem nescimus unde sit ».
30 Respondit homo et dixit eis:
« In hoc enim mirabile est, quia vos nescitis unde sit,
et aperuit meos oculos!
31 Scimus quia peccatores Deus non
audit; sed, si quis Dei cultor est et voluntatem eius facit, hunc
exaudit.
32 A sæculo non est auditum quia
aperuit quis oculos cæci nati;
33 nisi esset hic a Deo, non poterat
facere quidquam ».
34 Responderunt et dixerunt ei:
« In peccatis tu natus es totus et tu doces
nos? ». Et eiecerunt eum foras.
35 Audivit Iesus quia eiecerunt eum
foras et, cum invenisset eum, dixit ei: « Tu credis in
Filium hominis? ».
36 Respondit ille et dixit:
« Et quis est, Domine, ut credam in
eum? ».
37 Dixit ei Iesus: « Et
vidisti eum; et, qui loquitur tecum, ipse est ».
38 At ille ait: « Credo,
Domine! »; et adoravit eum.
39 Et dixit Iesus: « In
iudicium ego in hunc mundum veni, ut, qui non vident, videant, et,
qui vident, cæci fiant ».
40 Audierunt hæc ex pharisæis, qui
cum ipso erant, et dixerunt ei: « Numquid et nos cæci
sumus? ».
41 Dixit eis Iesus: « Si
cæci essetis, non haberetis peccatum. Nunc vero dicitis:
«Videmus!»; peccatum vestrum manet ».
Capitulum 10
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
vel ad indicem capitulorum supra
1 « Amen, amen dico
vobis: Qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit
aliunde, ille fur est et latro;
2 qui autem intrat per ostium, pastor
est ovium.
3 Huic ostiarius aperit, et oves vocem
eius audiunt, et proprias oves vocat nominatim et educit eas.
4 Cum proprias omnes emiserit, ante eas
vadit, et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem eius;
5 alienum autem non sequentur, sed
fugient ab eo, quia non noverunt vocem alienorum ».
6 Hoc proverbium dixit eis Iesus; illi
autem non cognoverunt quid esset, quod loquebatur eis.
7 Dixit ergo iterum Iesus:
« Amen, amen dico vobis: Ego sum ostium ovium.
8 Omnes, quotquot venerunt ante me,
fures sunt et latrones, sed non audierunt eos oves.
9 Ego sum ostium; per me, si quis
introierit, salvabitur et ingredietur et egredietur et pascua
inveniet.
10 Fur non venit, nisi ut furetur et
mactet et perdat; ego veni, ut vitam habeant et abundantius
habeant.
11 Ego sum pastor bonus; bonus pastor
animam suam ponit pro ovibus;
12 mercennarius et, qui non est pastor,
cuius non sunt oves propriæ, videt lupum venientem et dimittit
oves et fugit — et lupus rapit eas et dispergit —
13 quia mercennarius est et non
pertinet ad eum de ovibus.
14 Ego sum pastor bonus et cognosco
meas, et cognoscunt me meæ,
15 sicut cognoscit me Pater, et ego
cognosco Patrem; et animam meam pono pro ovibus.
16 Et alias oves habeo, quæ non sunt
ex hoc ovili, et illas oportet me adducere, et vocem meam audient
et fient unus grex, unus pastor.
17 Propterea me Pater diligit, quia ego
pono animam meam, ut iterum sumam eam.
18 Nemo tollit eam a me, sed ego pono
eam a meipso. Potestatem habeo ponendi eam et potestatem habeo
iterum sumendi eam. Hoc mandatum accepi a Patre
meo ».
19 Dissensio iterum facta est inter
Iudæos propter sermones hos.
20 Dicebant autem multi ex ipsis:
« Dæmonium habet et insanit! Quid eum
auditis? ».
21 Alii dicebant: « Hæc
verba non sunt dæmonium habentis! Numquid dæmonium potest
cæcorum oculos aperire? ».
22 Facta sunt tunc Encænia in
Hierosolymis. Hiems erat;
23 et ambulabat Iesus in templo in
porticu Salomonis.
24 Circumdederunt ergo eum Iudæi et
dicebant ei: « Quousque animam nostram tollis? Si tu es
Christus, dic nobis palam! ».
25 Respondit eis Iesus:
« Dixi vobis, et non creditis; opera, quæ ego facio in
nomine Patris mei, hæc testimonium perhibent de me.
26 Sed vos non creditis, quia non estis
ex ovibus meis.
27 Oves meæ vocem meam audiunt, et ego
cognosco eas, et sequuntur me;
28 et ego vitam æternam do eis, et non
peribunt in æternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea.
29 Pater meus quod dedit mihi, maius
omnibus est, et nemo potest rapere de manu Patris.
30 Ego et Pater unum
sumus ».
31 Sustulerunt iterum lapides Iudæi,
ut lapidarent eum.
32 Respondit eis Iesus:
« Multa opera bona ostendi vobis ex Patre; propter quod
eorum opus me lapidatis? ».
33 Responderunt ei Iudæi:
« De bono opere non lapidamus te sed de blasphemia, et
quia tu, homo cum sis, facis teipsum Deum ».
34 Respondit eis Iesus:
« Nonne scriptum est in lege vestra: «Ego dixi:
Dii estis?».
35 Si illos dixit deos, ad quos sermo
Dei factus est, et non potest solvi Scriptura,
36 quem Pater sanctificavit et misit in
mundum, vos dicitis: «Blasphemas!», quia dixi: Filius
Dei sum?
37 Si non facio opera Patris mei,
nolite credere mihi;
38 si autem facio, et si mihi non
vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis et sciatis quia in
me est Pater, et ego in Patre ».
39 Quærebant ergo iterum eum
prehendere; et exivit de manibus eorum.
40 Et abiit iterum trans Iordanem in
eum locum, ubi erat Ioannes baptizans primum, et mansit illic.
41 Et multi venerunt ad eum et
dicebant: « Ioannes quidem signum fecit nullum; omnia
autem, quæcumque dixit Ioannes de hoc, vera
erant ».
42 Et multi crediderunt in eum
illic.
Capitulum 11
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57
vel ad indicem capitulorum supra
1 Erat autem quidam languens Lazarus
a Bethania, de castello Mariæ et Marthæ sororis eius.
2 Maria autem erat, quæ unxit Dominum
unguento et extersit pedes eius capillis suis, cuius frater Lazarus
infirmabatur.
3 Miserunt ergo sorores ad eum
dicentes: « Domine, ecce, quem amas,
infirmatur ».
4 Audiens autem Iesus dixit:
« Infirmitas hæc non est ad mortem sed pro gloria Dei,
ut glorificetur Filius Dei per eam ».
5 Diligebat autem Iesus Martham et
sororem eius et Lazarum.
6 Ut ergo audivit quia infirmabatur,
tunc quidem mansit in loco, in quo erat, duobus diebus;
7 deinde post hoc dicit discipulis:
« Eamus in Iudæam iterum ».
8 Dicunt ei discipuli:
« Rabbi, nunc quærebant te Iudæi lapidare, et iterum
vadis illuc? ».
9 Respondit Iesus: « Nonne
duodecim horæ sunt diei? Si quis ambulaverit in die, non offendit,
quia lucem huius mundi videt;
10 si quis autem ambulaverit in nocte,
offendit, quia lux non est in eo ».
11 Hæc ait et post hoc dicit eis:
« Lazarus amicus noster dormit, sed vado, ut a somno
exsuscitem eum ».
12 Dixerunt ergo ei discipuli:
« Domine, si dormit, salvus erit ».
13 Dixerat autem Iesus de morte eius,
illi autem putaverunt quia de dormitione somni diceret.
14 Tunc ergo dixit eis Iesus manifeste:
« Lazarus mortuus est,
15 et gaudeo propter vos, ut credatis,
quoniam non eram ibi; sed eamus ad eum ».
16 Dixit ergo Thomas, qui dicitur
Didymus, ad condiscipulos: « Eamus et nos, ut moriamur
cum eo! ».
17 Venit itaque Iesus et invenit eum
quattuor dies iam in monumento habentem.
18 Erat autem Bethania iuxta
Hierosolymam quasi stadiis quindecim.
19 Multi autem ex Iudæis venerant ad
Martham et Mariam, ut consolarentur eas de fratre.
20 Martha ergo ut audivit quia Iesus
venit, occurrit illi; Maria autem domi sedebat.
21 Dixit ergo Martha ad Iesum:
« Domine, si fuisses hic, frater meus non esset
mortuus!
22 Sed et nunc scio quia, quæcumque
poposceris a Deo, dabit tibi Deus ».
23 Dicit illi Iesus:
« Resurget frater tuus ».
24 Dicit ei Martha: « Scio
quia resurget in resurrectione in novissimo die ».
25 Dixit ei Iesus: « Ego sum
resurrectio et vita. Qui credit in me, etsi mortuus fuerit,
vivet;
26 et omnis, qui vivit et credit in me,
non morietur in æternum. Credis hoc? ».
27 Ait illi: « Utique,
Domine; ego credidi quia tu es Christus Filius Dei, qui in mundum
venisti ».
28 Et cum hæc dixisset, abiit et
vocavit Mariam sororem suam silentio dicens: « Magister
adest et vocat te ».
29 Illa autem ut audivit, surrexit cito
et venit ad eum;
30 nondum enim venerat Iesus in
castellum, sed erat adhuc in illo loco, ubi occurrerat ei
Martha.
31 Iudæi igitur, qui erant cum ea in
domo et consolabantur eam, cum vidissent Mariam quia cito surrexit
et exiit, secuti sunt eam putantes: « Vadit ad
monumentum, ut ploret ibi ».
32 Maria ergo, cum venisset ubi erat
Iesus, videns eum cecidit ad pedes eius dicens ei:
« Domine, si fuisses hic, non esset mortuus frater
meus! ».
33 Iesus ergo, ut vidit eam plorantem
et Iudæos, qui venerant cum ea, plorantes, fremuit spiritu et
turbavit seipsum
34 et dixit: « Ubi posuistis
eum? ». Dicunt ei: « Domine, veni et
vide ».
35 Lacrimatus est Iesus.
36 Dicebant ergo Iudæi:
« Ecce quomodo amabat eum! ».
37 Quidam autem dixerunt ex ipsis:
« Non poterat hic, qui aperuit oculos cæci, facere, ut
et hic non moreretur? ».
38 Iesus ergo rursum fremens in
semetipso, venit ad monumentum; erat autem spelunca, et lapis
superpositus erat ei.
39 Ait Iesus: « Tollite
lapidem! ». Dicit ei Martha, soror eius, qui mortuus
fuerat: « Domine, iam fœtet; quatriduanus enim
est! ».
40 Dicit ei Iesus: « Nonne
dixi tibi quoniam, si credideris, videbis gloriam
Dei? ».
41 Tulerunt ergo lapidem. Iesus autem,
elevatis sursum oculis, dixit: « Pater, gratias ago tibi
quoniam audisti me.
42 Ego autem sciebam quia semper me
audis, sed propter populum, qui circumstat, dixi, ut credant quia
tu me misisti ».
43 Et hæc cum dixisset, voce magna
clamavit: « Lazare, veni foras! ».
44 Prodiit, qui fuerat mortuus, ligatus
pedes et manus institis; et facies illius sudario erat ligata.
Dicit Iesus eis: « Solvite eum et sinite eum
abire ».
45 Multi ergo ex Iudæis, qui venerant
ad Mariam et viderant, quæ fecit, crediderunt in eum;
46 quidam autem ex ipsis abierunt ad
pharisæos et dixerunt eis, quæ fecit Iesus.
47 Collegerunt ergo pontifices et
pharisæi concilium et dicebant: « Quid facimus, quia
hic homo multa signa facit?
48 Si dimittimus eum sic, omnes credent
in eum, et venient Romani et tollent nostrum et locum et
gentem! ».
49 Unus autem ex ipsis, Caiphas, cum
esset pontifex anni illius, dixit eis: « Vos nescitis
quidquam
50 nec cogitatis quia expedit vobis, ut
unus moriatur homo pro populo, et non tota gens
pereat! ».
51 Hoc autem a semetipso non dixit;
sed, cum esset pontifex anni illius, prophetavit quia Iesus
moriturus erat pro gente
52 et non tantum pro gente, sed et ut
filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum.
53 Ab illo ergo die cogitaverunt, ut
interficerent eum.
54 Iesus ergo iam non in palam
ambulabat apud Iudæos, sed abiit inde in regionem iuxta desertum,
in civitatem, quæ dicitur Ephraim, et ibi morabatur cum
discipulis.
55 Proximum autem erat Pascha
Iudæorum, et ascenderunt multi Hierosolymam de regione ante
Pascha, ut sanctificarent seipsos.
56 Quærebant ergo Iesum et
colloquebantur ad invicem in templo stantes: « Quid
videtur vobis? Numquid veniet ad diem festum? ».
57 Dederant autem pontifices et
pharisæi mandatum, ut, si quis cognoverit, ubi sit, indicet, ut
apprehendant eum.
Capitulum 12
1 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
vel ad indicem capitulorum supra
1 Iesus ergo ante sex dies Paschæ
venit Bethaniam, ubi erat Lazarus, quem suscitavit a mortuis Iesus.
2 Fecerunt ergo ei cenam ibi, et Martha ministrabat, Lazarus vero
unus erat ex discumbentibus cum eo.
3 Maria ergo accepit libram unguenti
nardi puri, pretiosi, et unxit pedes Iesu et extersit capillis suis
pedes eius; domus autem impleta est ex odore unguenti.
4 Dicit autem Iudas Iscariotes, unus ex
discipulis eius, qui erat eum traditurus:
5 « Quare hoc unguentum non
veniit trecentis denariis et datum est egenis? ».
6 Dixit autem hoc, non quia de egenis
pertinebat ad eum, sed quia fur erat et, loculos habens, ea, quæ
mittebantur, portabat.
7 Dixit ergo Iesus: « Sine
illam, ut in diem sepulturæ meæ servet illud.
8 Pauperes enim semper habetis
vobiscum, me autem non semper habetis ».
9 Cognovit ergo turba multa ex Iudæis
quia illic est, et venerunt non propter Iesum tantum, sed ut et
Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.
10 Cogitaverunt autem principes
sacerdotum, ut et Lazarum interficerent,
11 quia multi propter illum abibant ex
Iudæis et credebant in Iesum.
12 In crastinum turba multa, quæ
venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Iesus
Hierosolymam,
13 acceperunt ramos palmarum et
processerunt obviam ei et clamabant:
« Hosanna!
Benedictus, qui venit in nomine Domini, et rex
Israel! ».
14 Invenit autem Iesus asellum et sedit
super eum, sicut scriptum est:
15 « Noli timere, filia
Sion.
Ecce rex tuus venit
sedens super pullum asinæ ».
16 Hæc non cognoverunt discipuli eius
primum, sed quando glorificatus est Iesus, tunc recordati sunt quia
hæc erant scripta de eo, et hæc fecerunt ei.
17 Testimonium ergo perhibebat turba,
quæ erat cum eo, quando Lazarum vocavit de monumento et suscitavit
eum a mortuis.
18 Propterea et obviam venit ei turba,
quia audierunt eum fecisse hoc signum.
19 Pharisæi ergo dixerunt ad
semetipsos: « Videtis quia nihil proficitis? Ecce mundus
post eum abiit! ».
20 Erant autem Græci quidam ex his,
qui ascenderant, ut adorarent in die festo;
21 hi ergo accesserunt ad Philippum,
qui erat a Bethsaida Galilææ, et rogabant eum dicentes:
« Domine, volumus Iesum videre ».
22 Venit Philippus et dicit Andreæ;
venit Andreas et Philippus et dicunt Iesu.
23 Iesus autem respondet eis dicens:
« Venit hora, ut glorificetur Filius hominis.
24 Amen, amen dico vobis: Nisi granum
frumenti cadens in terram mortuum fuerit, ipsum solum manet; si
autem mortuum fuerit, multum fructum affert.
25 Qui amat animam suam, perdit eam;
et, qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam æternam custodiet
eam.
26 Si quis mihi ministrat, me sequatur,
et ubi sum ego, illic et minister meus erit; si quis mihi
ministraverit, honorificabit eum Pater.
27 Nunc anima mea turbata est. Et quid
dicam? Pater, salvifica me ex hora hac? Sed propterea veni in horam
hanc.
28 Pater, glorifica tuum
nomen! ». Venit ergo vox de cælo: « Et
glorificavi et iterum glorificabo ».
29 Turba ergo, quæ stabat et audierat,
dicebat tonitruum factum esse; alii dicebant: « Angelus
ei locutus est ».
30 Respondit Iesus et dixit:
« Non propter me vox hæc facta est sed propter vos.
31 Nunc iudicium est huius mundi, nunc
princeps huius mundi eicietur foras;
32 et ego, si exaltatus fuero a terra,
omnes traham ad meipsum ».
33 Hoc autem dicebat significans, qua
morte esset moriturus.
34 Respondit ergo ei turba:
« Nos audivimus ex Lege, quia Christus manet in
æternum; et quomodo tu dicis: «Oportet exaltari Filium
hominis»? Quis est iste Filius hominis? ».
35 Dixit ergo eis Iesus:
« Adhuc modicum tempus lumen in vobis est. Ambulate, dum
lucem habetis, ut non tenebræ vos comprehendant; et, qui ambulat
in tenebris, nescit quo vadat.
36 Dum lucem habetis, credite in lucem,
ut filii lucis fiatis ». Hæc locutus est Iesus et abiit
et abscondit se ab eis.
37 Cum autem tanta signa fecisset coram
eis, non credebant in eum,
38 ut sermo Isaiæ prophetæ
impleretur, quem dixit:
« Domine, quis credidit auditui nostro,
et brachium Domini cui revelatum est? ».
39 Propterea non poterant credere, quia
iterum dixit Isaias:
40 « Excæcavit oculos
eorum
et induravit eorum cor,
ut non videant oculis
et intellegant corde et convertantur,
et sanem eos ».
41 Hæc dixit Isaias, quia vidit
gloriam eius et locutus est de eo.
42 Verumtamen et ex principibus multi
crediderunt in eum, sed propter pharisæos non confitebantur, ut de
synagoga non eicerentur;
43 dilexerunt enim gloriam hominum
magis quam gloriam Dei.
44 Iesus autem clamavit et dixit:
« Qui credit in me, non credit in me sed in eum, qui
misit me;
45 et, qui videt me, videt eum, qui
misit me.
46 Ego lux in mundum veni, ut omnis,
qui credit in me, in tenebris non maneat.
47 Et si quis audierit verba mea et non
custodierit, ego non iudico eum; non enim veni, ut iudicem mundum,
sed ut salvificem mundum.
48 Qui spernit me et non accipit verba
mea, habet, qui iudicet eum: sermo, quem locutus sum, ille
iudicabit eum in novissimo die,
49 quia ego ex meipso non sum locutus,
sed, qui misit me, Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam et
quid loquar.
50 Et scio quia mandatum eius vita
æterna est. Quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic
loquor ».
Capitulum 13
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38
vel ad indicem capitulorum supra
1 Ante diem autem festum Paschæ,
sciens Iesus quia venit eius hora, ut transeat ex hoc mundo ad
Patrem, cum dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit
eos.
2 Et in cena, cum Diabolus iam misisset
in corde, ut traderet eum Iudas Simonis Iscariotis,
3 sciens quia omnia dedit ei Pater in
manus, et quia a Deo exivit et ad Deum vadit,
4 surgit a cena et ponit vestimenta sua
et, cum accepisset linteum, præcinxit se.
5 Deinde mittit aquam in pelvem et
cœpit lavare pedes discipulorum et extergere linteo, quo erat
præcinctus.
6 Venit ergo ad Simonem Petrum. Dicit
ei: « Domine, tu mihi lavas pedes? ».
7 Respondit Iesus et dixit ei:
« Quod ego facio, tu nescis modo, scies autem
postea ».
8 Dicit ei Petrus: « Non
lavabis mihi pedes in æternum! ». Respondit Iesus ei:
« Si non lavero te, non habes partem
mecum ».
9 Dicit ei Simon Petrus:
« Domine, non tantum pedes meos sed et manus et
caput! ».
10 Dicit ei Iesus: « Qui
lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus;
et vos mundi estis sed non omnes ».
11 Sciebat enim quisnam esset, qui
traderet eum; propterea dixit: « Non estis mundi
omnes ».
12 Postquam ergo lavit pedes eorum et
accepit vestimenta sua, cum recubuisset iterum, dixit eis:
« Scitis quid fecerim vobis?
13 Vos vocatis me:
«Magister» et: «Domine», et bene dicitis;
sum etenim.
14 Si ergo ego lavi vestros pedes,
Dominus et Magister, et vos debetis alter alterius lavare
pedes.
15 Exemplum enim dedi vobis, ut,
quemadmodum ego feci vobis, et vos faciatis.
16 Amen, amen dico vobis: Non est
servus maior domino suo, neque apostolus maior eo, qui misit
illum.
17 Si hæc scitis, beati estis, si
facitis ea.
18 Non de omnibus vobis dico, ego scio,
quos elegerim, sed ut impleatur Scriptura: «Qui manducat meum
panem, levavit contra me calcaneum suum».
19 Amodo dico vobis priusquam fiat, ut
credatis, cum factum fuerit, quia ego sum.
20 Amen, amen dico vobis: Qui accipit,
si quem misero, me accipit; qui autem me accipit, accipit eum, qui
me misit ».
21 Cum hæc dixisset Iesus, turbatus
est spiritu et protestatus est et dixit: « Amen, amen
dico vobis: Unus ex vobis tradet me ».
22 Aspiciebant ad invicem discipuli,
hæsitantes de quo diceret.
23 Erat recumbens unus ex discipulis
eius in sinu Iesu, quem diligebat Iesus.
24 Innuit ergo huic Simon Petrus, ut
interrogaret: « Quis est, de quo
dicit? ».
25 Cum ergo recumberet ille ita supra
pectus Iesu, dicit ei: « Domine, quis
est? ».
26 Respondet Iesus: « Ille
est, cui ego intinctam buccellam porrexero ». Cum ergo
intinxisset buccellam, dat Iudæ Simonis Iscariotis.
27 Et post buccellam tunc introivit in
illum Satanas. Dicit ergo ei Iesus: « Quod facis, fac
citius ».
28 Hoc autem nemo scivit discumbentium
ad quid dixerit ei;
29 quidam enim putabant quia loculos
habebat Iudas, quia dicit ei Iesus: « Eme ea, quæ opus
sunt nobis ad diem festum », aut egenis ut aliquid
daret.
30 Cum ergo accepisset ille buccellam,
exivit continuo; erat autem nox.
31 Cum ergo exisset, dicit Iesus:
« Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus
clarificatus est in eo;
32 si Deus clarificatus est in eo, et
Deus clarificabit eum in semetipso et continuo clarificabit
eum.
33 Filioli, adhuc modicum vobiscum sum;
quæretis me, et sicut dixi Iudæis: Quo ego vado, vos non potestis
venire, et vobis dico modo.
34 Mandatum novum do vobis, ut
diligatis invicem; sicut dilexi vos, ut et vos diligatis
invicem.
35 In hoc cognoscent omnes quia mei
discipuli estis: si dilectionem habueritis ad
invicem ».
36 Dicit ei Simon Petrus:
« Domine, quo vadis? ». Respondit Iesus:
« Quo vado, non potes me modo sequi, sequeris autem
postea ».
37 Dicit ei Petrus:
« Domine, quare non possum te sequi modo? Animam meam
pro te ponam ».
38 Respondet Iesus: « Animam
tuam pro me pones? Amen, amen dico tibi: Non cantabit gallus, donec
me ter neges.
Capitulum 14
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
vel ad indicem capitulorum supra
1 Non turbetur cor vestrum. Creditis
in Deum et in me credite.
2 In domo Patris mei mansiones multæ
sunt; si quo minus, dixissem vobis, quia vado parare vobis
locum?
3 Et si abiero et præparavero vobis
locum, iterum venio et accipiam vos ad meipsum, ut, ubi sum ego, et
vos sitis.
4 Et quo ego vado, scitis
viam ».
5 Dicit ei Thomas: « Domine,
nescimus quo vadis; quomodo possumus viam scire? ».
6 Dicit ei Iesus: « Ego sum
via et veritas et vita; nemo venit ad Patrem nisi per me.
7 Si cognovistis me, et Patrem meum
utique cognoscetis; et amodo cognoscitis eum et vidistis
eum ».
8 Dicit ei Philippus:
« Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit
nobis ».
9 Dicit ei Iesus: « Tanto
tempore vobiscum sum, et non cognovisti me, Philippe? Qui vidit me,
vidit Patrem. Quomodo tu dicis: «Ostende nobis
Patrem»?
10 Non credis quia ego in Patre, et
Pater in me est? Verba, quæ ego loquor vobis, a meipso non loquor;
Pater autem in me manens facit opera sua.
11 Credite mihi quia ego in Patre, et
Pater in me est; alioquin propter opera ipsa credite.
12 Amen, amen dico vobis: Qui credit in
me, opera, quæ ego facio, et ipse faciet et maiora horum faciet,
quia ego ad Patrem vado.
13 Et quodcumque petieritis in nomine
meo, hoc faciam, ut glorificetur Pater in Filio;
14 si quid petieritis me in nomine meo,
ego faciam.
15 Si diligitis me, mandata mea
servabitis;
16 et ego rogabo Patrem, et alium
Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in æternum,
17 Spiritum veritatis, quem mundus non
potest accipere, quia non videt eum nec cognoscit. Vos cognoscitis
eum, quia apud vos manet; et in vobis erit.
18 Non relinquam vos orphanos; venio ad
vos.
19 Adhuc modicum, et mundus me iam non
videt; vos autem videtis me, quia ego vivo et vos vivetis.
20 In illo die vos cognoscetis quia ego
sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis.
21 Qui habet mandata mea et servat ea,
ille est, qui diligit me; qui autem diligit me, diligetur a Patre
meo, et ego diligam eum et manifestabo ei meipsum ».
22 Dicit ei Iudas, non ille Iscariotes:
« Domine, et quid factum est, quia nobis manifestaturus
es teipsum et non mundo? ».
23 Respondit Iesus et dixit ei:
« Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater
meus diliget eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum
faciemus;
24 qui non diligit me, sermones meos
non servat. Et sermo, quem auditis, non est meus, sed eius qui
misit me, Patris.
25 Hæc locutus sum vobis apud vos
manens.
26 Paraclitus autem, Spiritus Sanctus,
quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret
vobis omnia, quæ dixi vobis.
27 Pacem relinquo vobis, pacem meam do
vobis; non quomodo mundus dat, ego do vobis. Non turbetur cor
vestrum neque formidet.
28 Audistis quia ego dixi vobis: Vado
et venio ad vos. Si diligeretis me, gauderetis quia vado ad Patrem,
quia Pater maior me est.
29 Et nunc dixi vobis, priusquam fiat,
ut, cum factum fuerit, credatis.
30 Iam non multa loquar vobiscum, venit
enim princeps mundi et in me non habet quidquam;
31 sed, ut cognoscat mundus quia diligo
Patrem, et sicut mandatum dedit mihi Pater, sic facio. Surgite,
eamus hinc.
Capitulum 15
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27
vel ad indicem capitulorum supra
1 Ego sum vitis vera, et Pater meus
agricola est.
2 Omnem palmitem in me non ferentem
fructum tollit eum; et omnem, qui fert fructum, purgat eum, ut
fructum plus afferat.
3 Iam vos mundi estis propter sermonem,
quem locutus sum vobis.
4 Manete in me, et ego in vobis. Sicut
palmes non potest ferre fructum a semetipso, nisi manserit in vite,
sic nec vos, nisi in me manseritis.
5 Ego sum vitis, vos palmites. Qui
manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, quia sine me
nihil potestis facere.
6 Si quis in me non manserit, missus
est foras sicut palmes et aruit; et colligunt eos et in ignem
mittunt, et ardent.
7 Si manseritis in me, et verba mea in
vobis manserint, quodcumque volueritis, petite, et fiet vobis.
8 In hoc clarificatus est Pater meus,
ut fructum multum afferatis et efficiamini mei discipuli.
9 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi
vos; manete in dilectione mea.
10 Si præcepta mea servaveritis,
manebitis in dilectione mea, sicut ego Patris mei præcepta servavi
et maneo in eius dilectione.
11 Hæc locutus sum vobis, ut gaudium
meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur.
12 Hoc est præceptum meum, ut
diligatis invicem, sicut dilexi vos;
13 maiorem hac dilectionem nemo habet,
ut animam suam quis ponat pro amicis suis.
14 Vos amici mei estis, si feceritis,
quæ ego præcipio vobis.
15 Iam non dico vos servos, quia servus
nescit quid facit dominus eius; vos autem dixi amicos, quia omnia,
quæ audivi a Patre meo, nota feci vobis.
16 Non vos me elegistis, sed ego elegi
vos et posui vos, ut vos eatis et fructum afferatis, et fructus
vester maneat, ut quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det
vobis.
17 Hæc mando vobis, ut diligatis
invicem.
18 Si mundus vos odit, scitote quia me
priorem vobis odio habuit.
19 Si de mundo essetis, mundus, quod
suum est, diligeret; quia vero de mundo non estis, sed ego elegi
vos de mundo, propterea odit vos mundus.
20 Mementote sermonis, quem ego dixi
vobis: Non est servus maior domino suo. Si me persecuti sunt, et
vos persequentur; si sermonem meum servaverunt, et vestrum
servabunt.
21 Sed hæc omnia facient vobis propter
nomen meum, quia nesciunt eum, qui misit me.
22 Si non venissem et locutus fuissem
eis, peccatum non haberent; nunc autem excusationem non habent de
peccato suo.
23 Qui me odit et Patrem meum odit.
24 Si opera non fecissem in eis, quæ
nemo alius fecit, peccatum non haberent; nunc autem et viderunt et
oderunt et me et Patrem meum.
25 Sed ut impleatur sermo, qui in lege
eorum scriptus est: «Odio me habuerunt gratis».
26 Cum autem venerit Paraclitus, quem
ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre procedit,
ille testimonium perhibebit de me;
27 sed et vos testimonium perhibetis,
quia ab initio mecum estis.
Capitulum 16
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33
vel ad indicem capitulorum supra
1 Hæc locutus sum vobis, ut non
scandalizemini.
2 Absque synagogis facient vos; sed
venit hora, ut omnis, qui interficit vos, arbitretur obsequium se
præstare Deo.
3 Et hæc facient, quia non noverunt
Patrem neque me.
4 Sed hæc locutus sum vobis, ut, cum
venerit hora eorum, reminiscamini eorum, quia ego dixi vobis. Hæc
autem vobis ab initio non dixi, quia vobiscum eram.
5 At nunc vado ad eum, qui me misit, et
nemo ex vobis interrogat me: «Quo vadis?».
6 Sed quia hæc locutus sum vobis,
tristitia implevit cor vestrum.
7 Sed ego veritatem dico vobis: Expedit
vobis, ut ego vadam. Si enim non abiero, Paraclitus non veniet ad
vos; si autem abiero, mittam eum ad vos.
8 Et cum venerit ille, arguet mundum de
peccato et de iustitia et de iudicio:
9 de peccato quidem, quia non credunt
in me;
10 de iustitia vero, quia ad Patrem
vado, et iam non videtis me;
11 de iudicio autem, quia princeps
mundi huius iudicatus est.
12 Adhuc multa habeo vobis dicere, sed
non potestis portare modo.
13 Cum autem venerit ille, Spiritus
veritatis, deducet vos in omnem veritatem; non enim loquetur a
semetipso, sed quæcumque audiet, loquetur et, quæ ventura sunt,
annuntiabit vobis.
14 Ille me clarificabit, quia de meo
accipiet et annuntiabit vobis.
15 Omnia, quæcumque habet Pater, mea
sunt; propterea dixi quia de meo accipit et annuntiabit vobis.
16 Modicum, et iam non videtis me; et
iterum modicum, et videbitis me ».
17 Dixerunt ergo ex discipulis eius ad
invicem: « Quid est hoc, quod dicit nobis:
«Modicum, et non videtis me; et iterum modicum, et videbitis
me» et: «Vado ad Patrem»? ».
18 Dicebant ergo: « Quid est
hoc, quod dicit: «Modicum»? Nescimus quid
loquitur ».
19 Cognovit Iesus quia volebant eum
interrogare et dixit eis: « De hoc quæritis inter vos,
quia dixi: «Modicum, et non videtis me; et iterum modicum, et
videbitis me»?
20 Amen, amen dico vobis quia
plorabitis et flebitis vos, mundus autem gaudebit; vos
contristabimini, sed tristitia vestra vertetur in gaudium.
21 Mulier, cum parit, tristitiam habet,
quia venit hora eius; cum autem pepererit puerum, iam non meminit
pressuræ propter gaudium, quia natus est homo in mundum.
22 Et vos igitur nunc quidem tristitiam
habetis; iterum autem videbo vos, et gaudebit cor vestrum, et
gaudium vestrum nemo tollit a vobis.
23 Et in illo die me non rogabitis
quidquam.
Amen, amen dico vobis: Si quid petieritis Patrem in nomine meo,
dabit vobis.
24 Usque modo non petistis quidquam in
nomine meo. Petite et accipietis, ut gaudium vestrum sit
plenum.
25 Hæc in proverbiis locutus sum
vobis; venit hora, cum iam non in proverbiis loquar vobis, sed
palam de Patre annuntiabo vobis.
26 Illo die in nomine meo petetis, et
non dico vobis quia ego rogabo Patrem de vobis;
27 ipse enim Pater amat vos, quia vos
me amastis et credidistis quia ego a Deo exivi.
28 Exivi a Patre et veni in mundum;
iterum relinquo mundum et vado ad Patrem ».
29 Dicunt discipuli eius:
« Ecce nunc palam loqueris, et proverbium nullum
dicis.
30 Nunc scimus quia scis omnia, et non
opus est tibi, ut quis te interroget; in hoc credimus quia a Deo
existi ».
31 Respondit eis Iesus:
« Modo creditis?
32 Ecce venit hora et iam venit, ut
dispergamini unusquisque in propria et me solum relinquatis; et non
sum solus, quia Pater mecum est.
33 Hæc locutus sum vobis, ut in me
pacem habeatis; in mundo pressuram habetis, sed confidite, ego vici
mundum ».
Capitulum 17
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26
vel ad indicem capitulorum supra
1 Hæc locutus est Iesus; et,
sublevatis oculis suis in cælum, dixit: « Pater, venit
hora: clarifica Filium tuum, ut Filius clarificet te,
2 sicut dedisti ei potestatem omnis
carnis, ut omne, quod dedisti ei, det eis vitam æternam.
3 Hæc est autem vita æterna, ut
cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum
Christum.
4 Ego te clarificavi super terram; opus
consummavi, quod dedisti mihi, ut faciam;
5 et nunc clarifica me tu, Pater, apud
temetipsum claritate, quam habebam, priusquam mundus esset, apud
te.
6 Manifestavi nomen tuum hominibus,
quos dedisti mihi de mundo. Tui erant, et mihi eos dedisti, et
sermonem tuum servaverunt.
7 Nunc cognoverunt quia omnia, quæ
dedisti mihi, abs te sunt,
8 quia verba, quæ dedisti mihi, dedi
eis; et ipsi acceperunt et cognoverunt vere quia a te exivi et
crediderunt quia tu me misisti.
9 Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo,
sed pro his, quos dedisti mihi, quia tui sunt;
10 et mea omnia tua sunt, et tua mea;
et clarificatus sum in eis.
11 Et iam non sum in mundo, et hi in
mundo sunt, et ego ad te venio.
Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quod dedisti mihi, ut sint
unum sicut nos.
12 Cum essem cum eis, ego servabam eos
in nomine tuo, quod dedisti mihi, et custodivi, et nemo ex his
periit, nisi filius perditionis, ut Scriptura impleatur.
13 Nunc autem ad te venio et hæc
loquor in mundo, ut habeant gaudium meum impletum in
semetipsis.
14 Ego dedi eis sermonem tuum, et
mundus odio eos habuit, quia non sunt de mundo, sicut ego non sum
de mundo.
15 Non rogo, ut tollas eos de mundo,
sed ut serves eos ex Malo.
16 De mundo non sunt, sicut ego non sum
de mundo.
17 Sanctifica eos in veritate; sermo
tuus veritas est.
18 Sicut me misisti in mundum, et ego
misi eos in mundum;
19 et pro eis ego sanctifico meipsum,
ut sint et ipsi sanctificati in veritate.
20 Non pro his autem rogo tantum, sed
et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me,
21 ut omnes unum sint, sicut tu, Pater,
in me et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint; ut mundus credat
quia tu me misisti.
22 Et ego claritatem, quam dedisti
mihi, dedi illis, ut sint unum, sicut nos unum sumus;
23 ego in eis, et tu in me, ut sint
consummati in unum; ut cognoscat mundus, quia tu me misisti et
dilexisti eos, sicut me dilexisti.
24 Pater, quos dedisti mihi, volo, ut
ubi ego sum, et illi sint mecum, ut videant claritatem meam, quam
dedisti mihi, quia dilexisti me ante constitutionem mundi.
25 Pater iuste, et mundus te non
cognovit; ego autem te cognovi, et hi cognoverunt quia tu me
misisti;
26 et notum feci eis nomen tuum et
notum faciam, ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego
in ipsis ».
Capitulum 18
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
vel ad indicem capitulorum supra
1 Hæc cum dixisset Iesus, egressus
est cum discipulis suis trans torrentem Cedron, ubi erat hortus, in
quem introivit ipse et discipuli eius.
2 Sciebat autem et Iudas, qui tradebat
eum, locum, quia frequenter Iesus convenerat illuc cum discipulis
suis.
3 Iudas ergo, cum accepisset cohortem
et a pontificibus et pharisæis ministros, venit illuc cum
lanternis et facibus et armis.
4 Iesus itaque sciens omnia, quæ
ventura erant super eum, processit et dicit eis: « Quem
quæritis? ».
5 Responderunt ei: « Iesum
Nazarenum ». Dicit eis: « Ego
sum! ». Stabat autem et Iudas, qui tradebat eum, cum
ipsis.
6 Ut ergo dixit eis: « Ego
sum! », abierunt retrorsum et ceciderunt in terram.
7 Iterum ergo eos interrogavit:
« Quem quæritis? ». Illi autem dixerunt:
« Iesum Nazarenum ».
8 Respondit Iesus: « Dixi
vobis: Ego sum! Si ergo me quæritis, sinite hos
abire »,
9 ut impleretur sermo, quem dixit:
« Quos dedisti mihi, non perdidi ex ipsis
quemquam ».
10 Simon ergo Petrus, habens gladium,
eduxit eum et percussit pontificis servum et abscidit eius
auriculam dextram. Erat autem nomen servo Malchus.
11 Dixit ergo Iesus Petro:
« Mitte gladium in vaginam; calicem, quem dedit mihi
Pater, non bibam illum? ».
12 Cohors ergo et tribunus et ministri
Iudæorum comprehenderunt Iesum et ligaverunt eum
13 et adduxerunt ad Annam primum; erat
enim socer Caiphæ, qui erat pontifex anni illius.
14 Erat autem Caiphas, qui consilium
dederat Iudæis: « Expedit unum hominem mori pro
populo ».
15 Sequebatur autem Iesum Simon Petrus
et alius discipulus. Discipulus autem ille erat notus pontifici et
introivit cum Iesu in atrium pontificis;
16 Petrus autem stabat ad ostium foris.
Exivit ergo discipulus alius, qui erat notus pontifici, et dixit
ostiariæ et introduxit Petrum.
17 Dicit ergo Petro ancilla ostiaria:
« Numquid et tu ex discipulis es hominis
istius? ». Dicit ille: « Non
sum! ».
18 Stabant autem servi et ministri, qui
prunas fecerant, quia frigus erat, et calefaciebant se; erat autem
cum eis et Petrus stans et calefaciens se.
19 Pontifex ergo interrogavit Iesum de
discipulis suis et de doctrina eius.
20 Respondit ei Iesus: « Ego
palam locutus sum mundo; ego semper docui in synagoga et in templo,
quo omnes Iudæi conveniunt, et in occulto locutus sum nihil.
21 Quid me interrogas? Interroga eos,
qui audierunt quid locutus sum ipsis; ecce hi sciunt, quæ dixerim
ego ».
22 Hæc autem cum dixisset, unus
assistens ministrorum dedit alapam Iesu dicens: « Sic
respondes pontifici? ».
23 Respondit ei Iesus: « Si
male locutus sum, testimonium perhibe de malo; si autem bene, quid
me cædis? ».
24 Misit ergo eum Annas ligatum ad
Caipham pontificem.
25 Erat autem Simon Petrus stans et
calefaciens se. Dixerunt ergo ei: « Numquid et tu ex
discipulis eius es? ». Negavit ille et dixit:
« Non sum! ».
26 Dicit unus ex servis pontificis,
cognatus eius, cuius abscidit Petrus auriculam: « Nonne
ego te vidi in horto cum illo? ».
27 Iterum ergo negavit Petrus; et
statim gallus cantavit.
28 Adducunt ergo Iesum a Caipha in
prætorium. Erat autem mane. Et ipsi non introierunt in prætorium,
ut non contaminarentur, sed manducarent Pascha.
29 Exivit ergo Pilatus ad eos foras et
dicit: « Quam accusationem affertis adversus hominem
hunc? ».
30 Responderunt et dixerunt ei:
« Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus
eum ».
31 Dixit ergo eis Pilatus:
« Accipite eum vos et secundum legem vestram iudicate
eum! ». Dixerunt ei Iudæi: « Nobis non licet
interficere quemquam »,
32 ut sermo Iesu impleretur, quem
dixit, significans qua esset morte moriturus.
33 Introivit ergo iterum in prætorium
Pilatus et vocavit Iesum et dixit ei: « Tu es rex
Iudæorum? ».
34 Respondit Iesus: « A
temetipso tu hoc dicis, an alii tibi dixerunt de
me? ».
35 Respondit Pilatus:
« Numquid ego Iudæus sum? Gens tua et pontifices
tradiderunt te mihi; quid fecisti? ».
36 Respondit Iesus: « Regnum
meum non est de mundo hoc; si ex hoc mundo esset regnum meum,
ministri mei decertarent, ut non traderer Iudæis; nunc autem meum
regnum non est hinc ».
37 Dixit itaque ei Pilatus:
« Ergo rex es tu? ». Respondit Iesus:
« Tu dicis quia rex sum. Ego in hoc natus sum et ad hoc
veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati; omnis, qui est
ex veritate, audit meam vocem ».
38 Dicit ei Pilatus: « Quid
est veritas? ». Et cum hoc dixisset, iterum exivit ad
Iudæos et dicit eis: « Ego nullam invenio in eo
causam.
39 Est autem consuetudo vobis, ut unum
dimittam vobis in Pascha; vultis ergo dimittam vobis regem
Iudæorum? ».
40 Clamaverunt ergo rursum dicentes:
« Non hunc sed Barabbam! ». Erat autem
Barabbas latro.
Capitulum 19
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
vel ad indicem capitulorum supra
1 Tunc ergo apprehendit Pilatus
Iesum et flagellavit.
2 Et milites, plectentes coronam de
spinis, imposuerunt capiti eius et veste purpurea circumdederunt
eum;
3 et veniebant ad eum et dicebant:
« Ave, rex Iudæorum! », et dabant ei
alapas.
4 Et exiit iterum Pilatus foras et
dicit eis: « Ecce adduco vobis eum foras, ut cognoscatis
quia in eo invenio causam nullam ».
5 Exiit ergo Iesus foras, portans
spineam coronam et purpureum vestimentum. Et dicit eis:
« Ecce homo! ».
6 Cum ergo vidissent eum pontifices et
ministri, clamaverunt dicentes: « Crucifige,
crucifige! ». Dicit eis Pilatus: « Accipite
eum vos et crucifigite; ego enim non invenio in eo
causam ».
7 Responderunt ei Iudæi:
« Nos legem habemus, et secundum legem debet mori, quia
Filium Dei se fecit ».
8 Cum ergo audisset Pilatus hunc
sermonem, magis timuit
9 et ingressus est prætorium iterum et
dicit ad Iesum: « Unde es tu? ». Iesus autem
responsum non dedit ei.
10 Dicit ergo ei Pilatus:
« Mihi non loqueris? Nescis quia potestatem habeo
dimittere te et potestatem habeo crucifigere te? ».
11 Respondit Iesus: « Non
haberes potestatem adversum me ullam, nisi tibi esset datum
desuper; propterea, qui tradidit me tibi, maius peccatum
habet ».
12 Exinde quærebat Pilatus dimittere
eum; Iudæi autem clamabant dicentes: « Si hunc
dimittis, non es amicus Cæsaris! Omnis, qui se regem facit,
contradicit Cæsari ».
13 Pilatus ergo, cum audisset hos
sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali in locum, qui
dicitur Lithostrotos, Hebraice autem Gabbatha.
14 Erat autem Parasceve Paschæ, hora
erat quasi sexta. Et dicit Iudæis: « Ecce rex
vester! ».
15 Clamaverunt ergo illi:
« Tolle, tolle, crucifige eum! ». Dicit eis
Pilatus: « Regem vestrum crucifigam? ».
Responderunt pontifices: « Non habemus regem, nisi
Cæsarem ».
16 Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Susceperunt ergo Iesum.
17 Et baiulans sibi crucem exivit in
eum, qui dicitur Calvariæ locum, quod Hebraice dicitur
Golgotha,
18 ubi eum crucifixerunt et cum eo
alios duos hinc et hinc, medium autem Iesum.
19 Scripsit autem et titulum Pilatus et
posuit super crucem; erat autem scriptum: « Iesus
Nazarenus Rex Iudæorum ».
20 Hunc ergo titulum multi legerunt
Iudæorum, quia prope civitatem erat locus, ubi crucifixus est
Iesus; et erat scriptum Hebraice, Latine, Græce.
21 Dicebant ergo Pilato pontifices
Iudæorum: « Noli scribere: Rex Iudæorum, sed: Ipse
dixit: «Rex sum Iudæorum» ».
22 Respondit Pilatus: « Quod
scripsi, scripsi! ».
23 Milites ergo cum crucifixissent
Iesum, acceperunt vestimenta eius et fecerunt quattuor partes,
unicuique militi partem, et tunicam. Erat autem tunica
inconsutilis, desuper contexta per totum.
24 Dixerunt ergo ad invicem:
« Non scindamus eam, sed sortiamur de illa, cuius
sit », ut Scriptura impleatur dicens:
« Partiti sunt vestimenta mea sibi
et in vestem meam miserunt sortem ».
Et milites quidem hæc fecerunt.
25 Stabant autem iuxta crucem Iesu
mater eius et soror matris eius, Maria Cleopæ, et Maria
Magdalene.
26 Cum vidisset ergo Iesus matrem et
discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri:
« Mulier, ecce filius tuus ».
27 Deinde dicit discipulo:
« Ecce mater tua ». Et ex illa hora accepit
eam discipulus in sua.
28 Post hoc sciens Iesus quia iam omnia
consummata sunt, ut consummaretur Scriptura, dicit:
« Sitio ».
29 Vas positum erat aceto plenum;
spongiam ergo plenam aceto hyssopo circumponentes, obtulerunt ori
eius.
30 Cum ergo accepisset acetum, Iesus
dixit: « Consummatum est! ». Et inclinato
capite tradidit spiritum.
31 Iudæi ergo, quoniam Parasceve erat,
ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies
illius sabbati, rogaverunt Pilatum, ut frangerentur eorum crura, et
tollerentur.
32 Venerunt ergo milites et primi
quidem fregerunt crura et alterius, qui crucifixus est cum eo;
33 ad Iesum autem cum venissent, ut
viderunt eum iam mortuum, non fregerunt eius crura,
34 sed unus militum lancea latus eius
aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua.
35 Et qui vidit, testimonium perhibuit,
et verum est eius testimonium, et ille scit quia vera dicit, ut et
vos credatis.
36 Facta sunt enim hæc, ut Scriptura
impleatur: « Os non comminuetur eius »,
37 et iterum alia Scriptura dicit:
« Videbunt in quem transfixerunt ».
38 Post hæc autem rogavit Pilatum
Ioseph ab Arimathæa, qui erat discipulus Iesu, occultus autem
propter metum Iudæorum, ut tolleret corpus Iesu; et permisit
Pilatus. Venit ergo et tulit corpus eius.
39 Venit autem et Nicodemus, qui
venerat ad eum nocte primum, ferens mixturam myrrhæ et aloes quasi
libras centum.
40 Acceperunt ergo corpus Iesu et
ligaverunt illud linteis cum aromatibus, sicut mos Iudæis est
sepelire.
41 Erat autem in loco, ubi crucifixus
est, hortus, et in horto monumentum novum, in quo nondum quisquam
positus erat.
42 Ibi ergo propter Parascevem
Iudæorum, quia iuxta erat monumentum, posuerunt Iesum.
Capitulum 20
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
vel ad indicem capitulorum supra
1 Prima autem sabbatorum Maria
Magdalene venit mane, cum adhuc tenebræ essent, ad monumentum et
videt lapidem sublatum a monumento.
2 Currit ergo et venit ad Simonem
Petrum et ad alium discipulum, quem amabat Iesus, et dicit eis:
« Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus, ubi
posuerunt eum! ».
3 Exiit ergo Petrus et ille alius
discipulus, et veniebant ad monumentum.
4 Currebant autem duo simul, et ille
alius discipulus præcucurrit citius Petro et venit primus ad
monumentum;
5 et cum se inclinasset, videt posita
linteamina, non tamen introivit.
6 Venit ergo et Simon Petrus sequens
eum et introivit in monumentum; et videt linteamina posita
7 et sudarium, quod fuerat super caput
eius, non cum linteaminibus positum, sed separatim involutum in
unum locum.
8 Tunc ergo introivit et alter
discipulus, qui venerat primus ad monumentum, et vidit et
credidit.
9 Nondum enim sciebant Scripturam, quia
oportet eum a mortuis resurgere.
10 Abierunt ergo iterum ad semetipsos
discipuli.
11 Maria autem stabat ad monumentum
foris plorans. Dum ergo fleret, inclinavit se in monumentum
12 et videt duos angelos in albis
sedentes, unum ad caput et unum ad pedes, ubi positum fuerat corpus
Iesu.
13 Et dicunt ei illi:
« Mulier, quid ploras? ». Dicit eis:
« Tulerunt Dominum meum, et nescio, ubi posuerunt
eum ».
14 Hæc cum dixisset, conversa est
retrorsum et videt Iesum stantem; et non sciebat quia Iesus
est.
15 Dicit ei Iesus: « Mulier,
quid ploras? Quem quæris? ». Illa, existimans quia
hortulanus esset, dicit ei: « Domine, si tu sustulisti
eum, dicito mihi, ubi posuisti eum, et ego eum
tollam ».
16 Dicit ei Iesus:
« Maria! ». Conversa illa dicit ei Hebraice:
« Rabbuni! » — quod dicitur Magister
—.
17 Dicit ei Iesus: « Iam
noli me tenere, nondum enim ascendi ad Patrem; vade autem ad
fratres meos et dic eis: Ascendo ad Patrem meum et Patrem vestrum,
et Deum meum et Deum vestrum ».
18 Venit Maria Magdalene annuntians
discipulis: « Vidi Dominum! », et quia hæc
dixit ei.
19 Cum esset ergo sero die illa prima
sabbatorum, et fores essent clausæ, ubi erant discipuli, propter
metum Iudæorum, venit Iesus et stetit in medio et dicit eis:
« Pax vobis! ».
20 Et hoc cum dixisset, ostendit eis
manus et latus. Gavisi sunt ergo discipuli, viso Domino.
21 Dixit ergo eis iterum:
« Pax vobis! Sicut misit me Pater, et ego mitto
vos ».
22 Et cum hoc dixisset, insufflavit et
dicit eis: « Accipite Spiritum Sanctum.
23 Quorum remiseritis peccata, remissa
sunt eis; quorum retinueritis, retenta sunt ».
24 Thomas autem, unus ex Duodecim, qui
dicitur Didymus, non erat cum eis, quando venit Iesus.
25 Dicebant ergo ei alii discipuli:
« Vidimus Dominum! ». Ille autem dixit eis:
« Nisi videro in manibus eius signum clavorum et mittam
digitum meum in signum clavorum et mittam manum meam in latus eius,
non credam ».
26 Et post dies octo iterum erant
discipuli eius intus, et Thomas cum eis. Venit Iesus ianuis clausis
et stetit in medio et dixit: « Pax
vobis! ».
27 Deinde dicit Thomæ:
« Infer digitum tuum huc et vide manus meas et affer
manum tuam et mitte in latus meum; et noli fieri incredulus sed
fidelis! ».
28 Respondit Thomas et dixit ei:
« Dominus meus et Deus meus! ».
29 Dicit ei Iesus: « Quia
vidisti me, credidisti. Beati, qui non viderunt et
crediderunt! ».
30 Multa quidem et alia signa fecit
Iesus in conspectu discipulorum suorum, quæ non sunt scripta in
libro hoc;
31 hæc autem scripta sunt, ut credatis
quia Iesus est Christus Filius Dei et ut credentes vitam habeatis
in nomine eius.
Capitulum 21
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
vel ad indicem capitulorum supra
1 Postea manifestavit se iterum
Iesus discipulis ad mare Tiberiadis; manifestavit autem sic.
2 Erant simul Simon Petrus et Thomas,
qui dicitur Didymus, et Nathanael, qui erat a Cana Galilææ, et
filii Zebedæi et alii ex discipulis eius duo.
3 Dicit eis Simon Petrus:
« Vado piscari ». Dicunt ei:
« Venimus et nos tecum ». Exierunt et
ascenderunt in navem; et illa nocte nihil prendiderunt.
4 Mane autem iam facto, stetit Iesus in
litore; non tamen sciebant discipuli quia Iesus est.
5 Dicit ergo eis Iesus:
« Pueri, numquid pulmentarium habetis? ».
Responderunt ei: « Non ».
6 Ille autem dixit eis:
« Mittite in dexteram navigii rete et
invenietis ». Miserunt ergo et iam non valebant illud
trahere a multitudine piscium.
7 Dicit ergo discipulus ille, quem
diligebat Iesus, Petro: « Dominus est! ».
Simon ergo Petrus, cum audisset quia Dominus est, tunicam succinxit
se, erat enim nudus, et misit se in mare;
8 alii autem discipuli navigio
venerunt, non enim longe erant a terra, sed quasi cubitis ducentis,
trahentes rete piscium.
9 Ut ergo descenderunt in terram,
vident prunas positas et piscem superpositum et panem.
10 Dicit eis Iesus:
« Afferte de piscibus, quos prendidistis
nunc ».
11 Ascendit ergo Simon Petrus et traxit
rete in terram, plenum magnis piscibus centum quinquaginta tribus;
et cum tanti essent, non est scissum rete.
12 Dicit eis Iesus:
« Venite, prandete ». Nemo autem audebat
discipulorum interrogare eum: « Tu quis
es? », scientes quia Dominus est.
13 Venit Iesus et accipit panem et dat
eis et piscem similiter.
14 Hoc iam tertio manifestatus est
Iesus discipulis, cum resurrexisset a mortuis.
15 Cum ergo prandissent, dicit Simoni
Petro Iesus: « Simon Ioannis, diligis me plus
his? ». Dicit ei: « Etiam, Domine, tu scis
quia amo te ». Dicit ei: « Pasce agnos
meos ».
16 Dicit ei iterum secundo:
« Simon Ioannis, diligis me? ». Ait illi:
« Etiam, Domine, tu scis quia amo te ». Dicit
ei: « Pasce oves meas ».
17 Dicit ei tertio: « Simon
Ioannis, amas me? ». Contristatus est Petrus quia dixit
ei tertio: « Amas me? », et dicit ei:
« Domine, tu omnia scis, tu cognoscis quia amo
te ». Dicit ei: « Pasce oves meas.
18 Amen, amen dico tibi: Cum esses
iunior, cingebas teipsum et ambulabas, ubi volebas; cum autem
senueris, extendes manus tuas, et alius te cinget et ducet, quo non
vis ».
19 Hoc autem dixit significans qua
morte clarificaturus esset Deum. Et hoc cum dixisset, dicit ei:
« Sequere me ».
20 Conversus Petrus videt illum
discipulum, quem diligebat Iesus, sequentem, qui et recubuit in
cena super pectus eius et dixit: « Domine, quis est qui
tradit te? ».
21 Hunc ergo cum vidisset Petrus, dicit
Iesu: « Domine, hic autem quid? ».
22 Dicit ei Iesus: « Si eum
volo manere donec veniam, quid ad te? Tu me
sequere ».
23 Exivit ergo sermo iste in fratres,
quia discipulus ille non moritur. Non autem dixit ei Iesus:
« Non moritur », sed: « Si eum
volo manere donec veniam, quid ad te? ».
24 Hic est discipulus, qui testimonium
perhibet de his et scripsit hæc; et scimus quia verum est
testimonium eius.
25 Sunt autem et alia multa, quæ fecit
Iesus; quæ, si scribantur per singula, nec ipsum arbitror mundum
capere eos, qui scribendi sunt, libros.