Capitulum 1
1 Paulus et Silvanus et Timotheus
ecclesiæ Thessalonicensium in Deo Patre et Domino Iesu Christo:
gratia vobis et pax.
2 Gratias agimus Deo semper pro omnibus
vobis, memoriam facientes in orationibus nostris, sine
intermissione;
3 memores operis fidei vestræ et
laboris caritatis et sustinentiæ spei Domini nostri Iesu Christi
ante Deum et Patrem nostrum;
4 scientes, fratres, dilecti a Deo,
electionem vestram,
5 quia evangelium nostrum non fuit ad
vos in sermone tantum sed et in virtute et in Spiritu Sancto et in
plenitudine multa, sicut scitis quales fuerimus vobis propter
vos.
6 Et vos imitatores nostri facti estis
et Domini, excipientes verbum in tribulatione multa cum gaudio
Spiritus Sancti,
7 ita ut facti sitis forma omnibus
credentibus in Macedonia et in Achaia.
8 A vobis enim diffamatus est sermo
Domini non solum in Macedonia et in Achaia, sed in omni loco fides
vestra, quæ est ad Deum, profecta est, ita ut non sit nobis
necesse quidquam loqui;
9 ipsi enim de nobis annuntiant qualem
introitum habuerimus ad vos, et quomodo conversi estis ad Deum a
simulacris, servire Deo vivo et vero
10 et exspectare Filium eius de cælis,
quem suscitavit ex mortuis, Iesum, qui eripit nos ab ira
ventura.
Capitulum 2
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
vel ad indicem capitulorum supra
1 Nam ipsi scitis, fratres,
introitum nostrum ad vos, quia non inanis fuit;
2 sed ante passi et contumeliis
affecti, sicut scitis, in Philippis, fiduciam habuimus in Deo
nostro loqui ad vos evangelium Dei in multa sollicitudine.
3 Exhortatio enim nostra non ex errore
neque ex immunditia neque in dolo,
4 sed sicut probati sumus a Deo, ut
crederetur nobis evangelium, ita loquimur non quasi hominibus
placentes, sed Deo, qui probat corda nostra.
5 Neque enim aliquando fuimus in
sermone adulationis, sicut scitis, neque sub prætextu avaritiæ,
Deus testis,
6 nec quærentes ab hominibus gloriam,
neque a vobis neque ab aliis;
7 cum possemus oneri esse ut Christi
apostoli, sed facti sumus parvuli in medio vestrum, tamquam si
nutrix foveat filios suos;
8 ita desiderantes vos, cupide
volebamus tradere vobis non solum evangelium Dei sed etiam animas
nostras, quoniam carissimi nobis facti estis.
9 Memores enim estis, fratres, laboris
nostri et fatigationis; nocte et die operantes, ne quem vestrum
gravaremus, prædicavimus in vobis evangelium Dei.
10 Vos testes estis et Deus, quam
sancte et iuste et sine querela vobis, qui credidistis, fuimus;
11 sicut scitis qualiter unumquemque
vestrum, tamquam pater filios suos,
12 deprecantes vos et consolantes
testificati sumus, ut ambularetis digne Deo, qui vocat vos in suum
regnum et gloriam.
13 Ideo et nos gratias agimus Deo sine
intermissione, quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei,
accepistis non ut verbum hominum sed, sicut est vere, verbum Dei,
quod et operatur in vobis, qui creditis.
14 Vos enim imitatores facti estis,
fratres, ecclesiarum Dei, quæ sunt in Iudæa in Christo Iesu; quia
eadem passi estis et vos a contribulibus vestris, sicut et ipsi a
Iudæis,
15 qui et Dominum occiderunt Iesum et
prophetas et nos persecuti sunt et Deo non placent et omnibus
hominibus adversantur,
16 prohibentes nos gentibus loqui, ut
salvæ fiant, ut impleant peccata sua semper. Pervenit autem ira
Dei super illos usque in finem.
17 Nos autem, fratres, desolati a vobis
ad tempus horæ, facie non corde, abundantius festinavimus faciem
vestram videre cum multo desiderio.
18 Propter quod voluimus venire ad vos,
ego quidem Paulus et semel et iterum; et impedivit nos Satanas.
19 Quæ est enim nostra spes aut
gaudium aut corona gloriæ — nonne et vos — ante
Dominum nostrum Iesum in adventu eius?
20 Vos enim estis gloria nostra et
gaudium.
Capitulum 3
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
vel ad indicem capitulorum supra
1 Propter quod non sustinentes
amplius, placuit nobis, ut relinqueremur Athenis soli,
2 et misimus Timotheum, fratrem nostrum
et cooperatorem Dei in evangelio Christi, ad confirmandos vos et
exhortandos pro fide vestra,
3 ut nemo turbetur in tribulationibus
istis. Ipsi enim scitis quod in hoc positi sumus;
4 nam et cum apud vos essemus,
prædicebamus vobis passuros nos tribulationes, sicut et factum est
et scitis.
5 Propterea et ego amplius non
sustinens, misi ad cognoscendam fidem vestram, ne forte tentaverit
vos is qui tentat, et inanis fiat labor noster.
6 Nunc autem, veniente Timotheo ad nos
a vobis et annuntiante nobis fidem et caritatem vestram, et quia
memoriam nostri habetis bonam semper, desiderantes nos videre,
sicut nos quoque vos;
7 ideo consolati sumus, fratres,
propter vos in omni necessitate et tribulatione nostra per vestram
fidem;
8 quoniam nunc vivimus, si vos statis
in Domino.
9 Quam enim gratiarum actionem possumus
Deo retribuere pro vobis in omni gaudio, quo gaudemus propter vos
ante Deum nostrum,
10 nocte et die abundantius orantes, ut
videamus faciem vestram et compleamus ea, quæ desunt fidei
vestræ?
11 Ipse autem Deus et Pater noster et
Dominus noster Iesus dirigat viam nostram ad vos;
12 vos autem Dominus abundare et
superabundare faciat caritate in invicem et in omnes, quemadmodum
et nos in vos;
13 ad confirmanda corda vestra sine
querela in sanctitate ante Deum et Patrem nostrum, in adventu
Domini nostri Iesu cum omnibus sanctis eius. Amen.
Capitulum 4
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
vel ad indicem capitulorum supra
1 De cetero ergo, fratres, rogamus
vos et obsecramus in Domino Iesu, ut — quemadmodum accepistis
a nobis quomodo vos oporteat ambulare et placere Deo, sicut et
ambulatis — ut abundetis magis.
2 Scitis enim, quæ præcepta dederimus
vobis per Dominum Iesum.
3 Hæc est enim voluntas Dei,
sanctificatio vestra,
4 ut abstineatis a fornicatione; ut
sciat unusquisque vestrum suum vas possidere in sanctificatione et
honore,
5 non in passione desiderii, sicut et
gentes, quæ ignorant Deum;
6 ut ne quis supergrediatur neque
circumveniat in negotio fratrem suum, quoniam vindex est Dominus de
his omnibus, sicut et prædiximus vobis et testificati sumus.
7 Non enim vocavit nos Deus in
immunditiam sed in sanctificationem.
8 Itaque, qui spernit, non hominem
spernit sed Deum, qui etiam dat Spiritum suum Sanctum in vos.
9 De caritate autem fraternitatis non
necesse habetis, ut vobis scribam; ipsi enim vos a Deo edocti
estis, ut diligatis invicem;
10 etenim facitis illud in omnes
fratres in universa Macedonia. Rogamus autem vos, fratres, ut
abundetis magis;
11 et operam detis, ut quieti sitis et
ut vestrum negotium agatis et operemini manibus vestris, sicut
præcipimus vobis;
12 ut honeste ambuletis ad eos, qui
foris sunt, et nullius aliquid desideretis.
13 Nolumus autem vos ignorare, fratres,
de dormientibus, ut non contristemini sicut et ceteri, qui spem non
habent.
14 Si enim credimus quod Iesus mortuus
est et resurrexit, ita et Deus eos, qui dormierunt, per Iesum
adducet cum eo.
15 Hoc enim vobis dicimus in verbo
Domini, quia nos, qui vivimus, qui relinquimur in adventum Domini,
non præveniemus eos, qui dormierunt;
16 quoniam ipse Dominus in iussu, in
voce archangeli et in tuba Dei descendet de cælo, et mortui, qui
in Christo sunt, resurgent primi;
17 deinde nos, qui vivimus, qui
relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Domino in
æra, et sic semper cum Domino erimus.
18 Itaque consolamini invicem in verbis
istis.
Capitulum 5
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
vel ad indicem capitulorum supra
1 De temporibus autem et momentis,
fratres, non indigetis, ut scribatur vobis;
2 ipsi enim diligenter scitis quia dies
Domini, sicut fur in nocte, ita veniet.
3 Cum enim dixerint: « Pax
et securitas », tunc repentinus eis superveniet
interitus, sicut dolor in utero habenti, et non effugient.
4 Vos autem, fratres, non estis in
tenebris, ut vos dies ille tamquam fur comprehendat;
5 omnes enim vos filii lucis estis et
filii diei. Non sumus noctis neque tenebrarum;
6 igitur non dormiamus sicut ceteri,
sed vigilemus et sobrii simus.
7 Qui enim dormiunt, nocte dormiunt;
et, qui ebrii sunt, nocte inebriantur.
8 Nos autem, qui diei sumus, sobrii
simus, induti loricam fidei et caritatis et galeam spem
salutis;
9 quoniam non posuit nos Deus in iram
sed in acquisitionem salutis per Dominum nostrum Iesum
Christum,
10 qui mortuus est pro nobis, ut sive
vigilemus sive dormiamus, simul cum illo vivamus.
11 Propter quod consolamini invicem et
ædificate alterutrum, sicut et facitis.
12 Rogamus autem vos, fratres, ut
noveritis eos, qui laborant inter vos et præsunt vobis in Domino
et monent vos,
13 ut habeatis illos superabundanter in
caritate propter opus illorum. Pacem habete inter vos.
14 Hortamur autem vos, fratres:
corripite inquietos, consolamini pusillanimes, suscipite infirmos,
longanimes estote ad omnes.
15 Videte, ne quis malum pro malo
alicui reddat, sed semper, quod bonum est, sectamini et in invicem
et in omnes.
16 Semper gaudete,
17 sine intermissione orate,
18 in omnibus gratias agite; hæc enim
voluntas Dei est in Christo Iesu erga vos.
19 Spiritum nolite exstinguere,
20 prophetias nolite spernere;
21 omnia autem probate, quod bonum est
tenete,
22 ab omni specie mala abstinete
vos.
23 Ipse autem Deus pacis sanctificet
vos per omnia, et integer spiritus vester et anima et corpus sine
querela in adventu Domini nostri Iesu Christi servetur.
24 Fidelis est, qui vocat vos, qui
etiam faciet.
25 Fratres, orate etiam pro nobis.
26 Salutate fratres omnes in osculo
sancto.
27 Adiuro vos per Dominum, ut legatur
epistula omnibus fratribus.
28 Gratia Domini nostri Iesu Christi
vobiscum.