Index capitulorum: 1 2 3 4 5 6
Capitulum 1
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
1 Paulus apostolus, non ab
hominibus neque per hominem, sed per Iesum Christum et Deum Patrem,
qui suscitavit eum a mortuis,
2 et, qui mecum sunt, omnes fratres
ecclesiis Galatiæ:
3 gratia vobis et pax a Deo Patre
nostro et Domino Iesu Christo,
4 qui dedit semetipsum pro peccatis
nostris, ut eriperet nos de præsenti sæculo nequam secundum
voluntatem Dei et Patris nostri,
5 cui gloria in sæcula sæculorum.
Amen.
6 Miror quod tam cito transferimini ab
eo, qui vos vocavit in gratia Christi, in aliud evangelium;
7 quod non est aliud, nisi sunt aliqui,
qui vos conturbant et volunt convertere evangelium Christi.
8 Sed licet nos aut angelus de cælo
evangelizet vobis præterquam quod evangelizavimus vobis, anathema
sit!
9 Sicut prædiximus, et nunc iterum
dico: Si quis vobis evangelizaverit præter id, quod accepistis,
anathema sit!
10 Modo enim hominibus suadeo aut Deo?
Aut quæro hominibus placere? Si adhuc hominibus placerem, Christi
servus non essem!
11 Notum enim vobis facio, fratres,
evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum
hominem;
12 neque enim ego ab homine accepi
illud neque didici sed per revelationem Iesu Christi.
13 Audistis enim conversationem meam
aliquando in Iudaismo, quoniam supra modum persequebar ecclesiam
Dei et expugnabam illam;
14 et proficiebam in Iudaismo supra
multos coætaneos in genere meo, abundantius æmulator exsistens
paternarum mearum traditionum.
15 Cum autem placuit Deo, qui me
segregavit de utero matris meæ et vocavit per gratiam suam,
16 ut revelaret Filium suum in me, ut
evangelizarem illum in gentibus, continuo non contuli cum carne et
sanguine
17 neque ascendi Hierosolymam ad
antecessores meos apostolos; sed abii in Arabiam et iterum reversus
sum Damascum.
18 Deinde post annos tres, ascendi
Hierosolymam videre Cepham et mansi apud eum diebus quindecim;
19 alium autem apostolorum non vidi,
nisi Iacobum fratrem Domini.
20 Quæ autem scribo vobis, ecce coram
Deo quia non mentior.
21 Deinde veni in partes Syriæ et
Ciliciæ.
22 Eram autem ignotus facie ecclesiis
Iudææ, quæ sunt in Christo;
23 tantum autem auditum habebant:
« Qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat
fidem, quam aliquando expugnabat »,
24 et in me glorificabant Deum.
Capitulum 2
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
vel ad indicem capitulorum supra
1 Deinde post annos quattuordecim,
iterum ascendi Hierosolymam cum Barnaba, assumpto et Tito;
2 ascendi autem secundum revelationem;
et contuli cum illis evangelium, quod prædico in gentibus, seorsum
autem his, qui observabantur, ne forte in vacuum currerem aut
cucurrissem.
3 Sed neque Titus, qui mecum erat, cum
esset Græcus, compulsus est circumcidi.
4 Sed propter subintroductos falsos
fratres, qui subintroierunt explorare libertatem nostram, quam
habemus in Christo Iesu, ut nos in servitutem redigerent;
5 quibus neque ad horam cessimus
subicientes nos, ut veritas evangelii permaneat apud vos.
6 Ab his autem, qui videbantur esse
aliquid — quales aliquando fuerint, nihil mea interest; Deus
personam hominis non accipit — mihi enim, qui observabantur,
nihil contulerunt,
7 sed e contra, cum vidissent quod
creditum est mihi evangelium præputii, sicut Petro
circumcisionis
8 — qui enim operatus est Petro
in apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi inter gentes
—
9 et cum cognovissent gratiam, quæ
data est mihi, Iacobus et Cephas et Ioannes, qui videbantur
columnæ esse, dexteras dederunt mihi et Barnabæ communionis, ut
nos in gentes, ipsi autem in circumcisionem;
10 tantum ut pauperum memores essemus,
quod etiam sollicitus fui hoc ipsum facere.
11 Cum autem venisset Cephas
Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat.
12 Prius enim quam venirent quidam ab
Iacobo, cum gentibus comedebat; cum autem venissent, subtrahebat et
segregabat se, timens eos, qui ex circumcisione erant.
13 Et simulationi eius consenserunt
ceteri Iudæi, ita ut et Barnabas simul abduceretur illorum
simulatione.
14 Sed cum vidissem quod non recte
ambularent ad veritatem evangelii, dixi Cephæ coram omnibus:
« Si tu, cum Iudæus sis, gentiliter et non Iudaice
vivis, quomodo gentes cogis iudaizare? ».
15 Nos natura Iudæi et non ex gentibus
peccatores,
16 scientes autem quod non iustificatur
homo ex operibus legis, nisi per fidem Iesu Christi, et nos in
Christum Iesum credidimus, ut iustificemur ex fide Christi et non
ex operibus legis, quoniam ex operibus legis non iustificabitur
omnis caro.
17 Quodsi quærentes iustificari in
Christo, inventi sumus et ipsi peccatores, numquid Christus peccati
minister est? Absit!
18 Si enim, quæ destruxi, hæc iterum
ædifico, prævaricatorem me constituo.
19 Ego enim per legem legi mortuus sum,
ut Deo vivam. Christo confixus sum cruci;
20 vivo autem iam non ego, vivit vero
in me Christus; quod autem nunc vivo in carne, in fide vivo Filii
Dei, qui dilexit me et tradidit seipsum pro me.
21 Non irritam facio gratiam Dei; si
enim per legem iustitia, ergo Christus gratis mortuus est.
Capitulum 3
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29
vel ad indicem capitulorum supra
1 O insensati Galatæ, quis vos
fascinavit, ante quorum oculos Iesus Christus descriptus est
crucifixus?
2 Hoc solum volo a vobis discere: Ex
operibus legis Spiritum accepistis an ex auditu fidei?
3 Sic stulti estis? Cum Spiritu
cœperitis, nunc carne consummamini?
4 Tanta passi estis sine causa? Si
tamen et sine causa!
5 Qui ergo tribuit vobis Spiritum et
operatur virtutes in vobis, ex operibus legis an ex auditu
fidei?
6 Sicut Abraham credidit Deo, et
reputatum est ei ad iustitiam.
7 Cognoscitis ergo quia qui ex fide
sunt, hi sunt filii Abrahæ.
8 Providens autem Scriptura, quia ex
fide iustificat gentes Deus, prænuntiavit Abrahæ:
«Benedicentur in te omnes gentes».
9 Igitur, qui ex fide sunt,
benedicuntur cum fideli Abraham.
10 Quicumque enim ex operibus legis
sunt, sub maledicto sunt; scriptum est enim:
« Maledictus omnis, qui non permanserit in omnibus, quæ
scripta sunt in libro legis, ut faciat ea ».
11 Quoniam autem in lege nemo
iustificatur apud Deum manifestum est, quia iustus ex fide
vivet;
12 lex autem non est ex fide; sed, qui
fecerit ea, vivet in illis.
13 Christus nos redemit de maledicto
legis factus pro nobis maledictum, quia scriptum est:
« Maledictus omnis, qui pendet in
ligno »,
14 ut in gentes benedictio Abrahæ
fieret in Christo Iesu, ut promissionem Spiritus accipiamus per
fidem.
15 Fratres, secundum hominem dico,
tamen hominis confirmatum testamentum nemo irritum facit aut
superordinat.
16 Abrahæ autem dictæ sunt
promissiones et semini eius. Non dicit: « Et
seminibus », quasi in multis, sed quasi in uno:
«Et semini tuo», qui est Christus.
17 Hoc autem dico: Testamentum
confirmatum a Deo, quæ post quadringentos et triginta annos facta
est lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem.
18 Nam si ex lege hereditas, iam non ex
promissione; Abrahæ autem per promissionem donavit Deus.
19 Quid igitur lex? Propter
transgressiones apposita est, donec veniret semen, cui promissum
est, ordinata per angelos in manu mediatoris.
20 Mediator autem unius non est, Deus
autem unus est.
21 Lex ergo adversus promissa Dei?
Absit. Si enim data esset lex, quæ posset vivificare, vere ex lege
esset iustitia.
22 Sed conclusit Scriptura omnia sub
peccato, ut promissio ex fide Iesu Christi daretur credentibus.
23 Prius autem quam veniret fides, sub
lege custodiebamur conclusi in eam fidem, quæ revelanda erat.
24 Itaque lex pædagogus noster fuit in
Christum, ut ex fide iustificemur;
25 at ubi venit fides, iam non sumus
sub pædagogo.
26 Omnes enim filii Dei estis per fidem
in Christo Iesu.
27 Quicumque enim in Christum baptizati
estis, Christum induistis:
28 non est Iudæus neque Græcus, non
est servus neque liber, non est masculus et femina; omnes enim vos
unus estis in Christo Iesu.
29 Si autem vos Christi, ergo Abrahæ
semen estis, secundum promissionem heredes.
Capitulum 4
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
vel ad indicem capitulorum supra
1 Dico autem: Quanto tempore heres
parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium,
2 sed sub tutoribus est et actoribus
usque ad præfinitum tempus a patre.
3 Ita et nos, cum essemus parvuli, sub
elementis mundi eramus servientes;
4 at ubi venit plenitudo temporis,
misit Deus Filium suum, factum ex muliere, factum sub lege,
5 ut eos, qui sub lege erant,
redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus.
6 Quoniam autem estis filii, misit Deus
Spiritum Filii sui in corda nostra clamantem: « Abba,
Pater! ».
7 Itaque iam non es servus sed filius;
quod si filius, et heres per Deum.
8 Sed tunc quidem ignorantes Deum, his,
qui natura non sunt dii, servistis;
9 nunc autem, cum cognoveritis Deum,
immo cogniti sitis a Deo, quomodo convertimini iterum ad infirma et
egena elementa, quibus rursus ut antea servire vultis?
10 Dies observatis et menses et tempora
et annos!
11 Timeo vos, ne forte sine causa
laboraverim in vobis.
12 Estote sicut ego, quia et ego sicut
vos; fratres, obsecro vos. Nihil me læsistis;
13 scitis autem quia per infirmitatem
carnis pridem vobis evangelizavi,
14 et tentationem vestram in carne mea
non sprevistis neque respuistis, sed sicut angelum Dei excepistis
me, sicut Christum Iesum.
15 Ubi est ergo beatitudo vestra?
Testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos
vestros eruissetis et dedissetis mihi.
16 Ergo inimicus vobis factus sum,
verum dicens vobis?
17 Æmulantur vos non bene, sed
excludere vos volunt, ut illos æmulemini.
18 Bonum est autem æmulari in bono
semper, et non tantum cum præsens sum apud vos,
19 filioli mei, quos iterum parturio,
donec formetur Christus in vobis!
20 Vellem autem esse apud vos modo et
mutare vocem meam, quoniam incertus sum in vobis.
21 Dicite mihi, qui sub lege vultis
esse: Legem non auditis?
22 Scriptum est enim quoniam Abraham
duos filios habuit, unum de ancilla et unum de libera.
23 Sed qui de ancilla, secundum carnem
natus est; qui autem de libera, per promissionem.
24 Quæ sunt per allegoriam dicta;
ipsæ enim sunt duo Testamenta, unum quidem a monte Sinai, in
servitutem generans, quod est Agar.
25 Illud vero Agar mons est Sinai in
Arabia, respondet autem Ierusalem, quæ nunc est; servit enim cum
filiis suis.
26 Illa autem, quæ sursum est
Ierusalem, libera est, quæ est mater nostra;
27 scriptum est enim:
« Lætare, sterilis, quæ non paris,
erumpe et exclama, quæ non parturis,
quia multi filii desertæ
magis quam eius, quæ habet virum ».
28 Vos autem, fratres, secundum Isaac
promissionis filii estis.
29 Sed quomodo tunc, qui secundum
carnem natus fuerat, persequebatur eum, qui secundum spiritum, ita
et nunc.
30 Sed quid dicit Scriptura?
« Eice ancillam et filium eius; non enim heres erit
filius ancillæ cum filio liberæ ».
31 Itaque, fratres, non sumus ancillæ
filii sed liberæ.
Capitulum 5
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26
vel ad indicem capitulorum supra
1 Hac libertate nos Christus
liberavit; state igitur et nolite iterum iugo servitutis
detineri.
2 Ecce ego Paulus dico vobis quoniam,
si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit.
3 Testificor autem rursum omni homini
circumcidenti se quoniam debitor est universæ legis faciendæ.
4 Evacuati estis a Christo, qui in lege
iustificamini, a gratia excidistis.
5 Nos enim Spiritu ex fide spem
iustitiæ exspectamus.
6 Nam in Christo Iesu neque circumcisio
aliquid valet neque præputium, sed fides, quæ per caritatem
operatur.
7 Currebatis bene; quis vos impedivit
veritati non obœdire?
8 Hæc persuasio non est ex eo, qui
vocat vos.
9 Modicum fermentum totam massam
corrumpit.
10 Ego confido in vobis in Domino, quod
nihil aliud sapietis; qui autem conturbat vos, portabit iudicium,
quicumque est ille.
11 Ego autem, fratres, si
circumcisionem adhuc prædico, quid adhuc persecutionem patior?
Ergo evacuatum est scandalum crucis.
12 Utinam et abscidantur, qui vos
conturbant!
13 Vos enim in libertatem vocati estis,
fratres; tantum ne libertatem in occasionem detis carni, sed per
caritatem servite invicem.
14 Omnis enim lex in uno sermone
impletur, in hoc: Diliges proximum tuum sicut teipsum.
15 Quod si invicem mordetis et
devoratis, videte, ne ab invicem consumamini!
16 Dico autem: Spiritu ambulate et
concupiscentiam carnis ne perfeceritis.
17 Caro enim concupiscit adversus
Spiritum, Spiritus autem adversus carnem; hæc enim invicem
adversantur, ut non, quæcumque vultis, illa faciatis.
18 Quod si Spiritu ducimini, non estis
sub lege.
19 Manifesta autem sunt opera carnis,
quæ sunt fornicatio, immunditia, luxuria,
20 idolorum servitus, veneficia,
inimicitiæ, contentiones, æmulationes, iræ, rixæ, dissensiones,
sectæ,
21 invidiæ, ebrietates, comissationes
et his similia; quæ prædico vobis, sicut prædixi, quoniam, qui
talia agunt, regnum Dei non consequentur.
22 Fructus autem Spiritus est caritas,
gaudium, pax, longanimitas, benignitas, bonitas, fides,
23 mansuetudo, continentia; adversus
huiusmodi non est lex.
24 Qui autem sunt Christi Iesu, carnem
crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis.
25 Si vivimus Spiritu, Spiritu et
ambulemus.
26 Non efficiamur inanis gloriæ
cupidi, invicem provocantes, invicem invidentes.
Capitulum 6
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
vel ad indicem capitulorum supra
1 Fratres, et si præoccupatus
fuerit homo in aliquo delicto, vos, qui spiritales estis, huiusmodi
instruite in spiritu lenitatis, considerans teipsum, ne et tu
tenteris.
2 Alter alterius onera portate et sic
adimplebitis legem Christi.
3 Nam si quis existimat se aliquid
esse, cum sit nihil, ipse se seducit;
4 opus autem suum probet unusquisque et
sic in semetipso tantum gloriationem habebit et non in altero.
5 Unusquisque enim onus suum
portabit.
6 Communicet autem is, qui catechizatur
verbum, ei qui se catechizat, in omnibus bonis.
7 Nolite errare: Deus non irridetur.
Quæ enim seminaverit homo, hæc et metet;
8 quoniam, qui seminat in carne sua, de
carne metet corruptionem; qui autem seminat in Spiritu, de Spiritu
metet vitam æternam.
9 Bonum autem facientes infatigabiles,
tempore enim suo metemus non deficientes.
10 Ergo dum tempus habemus, operemur
bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei.
11 Videte qualibus litteris scripsi
vobis mea manu.
12 Quicumque volunt placere in carne,
hi cogunt vos circumcidi, tantum ut crucis Christi persecutionem
non patiantur;
13 neque enim, qui circumciduntur,
legem custodiunt, sed volunt vos circumcidi, ut in carne vestra
glorientur.
14 Mihi autem absit gloriari, nisi in
cruce Domini nostri Iesu Christi, per quem mihi mundus crucifixus
est, et ego mundo.
15 Neque enim circumcisio aliquid est
neque præputium sed nova creatura.
16 Et quicumque hanc regulam secuti
fuerint, pax super illos et misericordia et super Israel Dei.
17 De cetero nemo mihi molestus sit;
ego enim stigmata Iesu in super corpore meo porto.
18 Gratia Domini nostri Iesu Christi
cum spiritu vestro, fratres. Amen.